Δευτέρα 25 Απριλίου 2011

liquified

Σήμερα, Δευτέρα 25 Απριλίου, κάνουν πάρτυ στο στομάχι τα εξής υγρά: φραπεδιά,κακάο,χυμός πορτοκάλι,χυμός motion,χυμός ροδάκινο,ελληνικός καφές,μια Stella από τον Λευτέρη,ροζέ Μπουτάρη...και έχει ο Θεός γιατι η νύχτα είναι μεγάλη και έχουμε και γιορτή.... Που τί να πει κι ο έρμος Θεός (όπου οι μισοί τον λατρεύουν κι άλλοι μισοί απαξιούν για την ύπαρξη του)..αυτός έχει δικά του πανηγύρια γιατί γύρω στις 12 του Σαββάτου αναστήθηκε ο γιος του.Το έγραψε και η τοπική εφημερίδα... Μοιράστηκε το νέο σε χρόνο dt σε όλη την πόλη.Μια πόλη που μόνο σε γιορτές και πανηγύρια πια θυμάμαι και που κάθε φορά όλα έχουν αλλάξει και παραδόξως όλα μου φαίνονται εύχαριστα ίδια.Ακόμη και η αιώνια αγωνιώδης και βαρεμένη ερώτηση "Τι θα κάνουμε σήμερα το βράδυ?"...Κι όμως, εμένα διόλου δεν με προβληματίζει γιατί τα συναισθήματα εδώ έχουν άλλη γεύση..ίσως και έναν νοσταλγικό ανεπαίσθητο ρομαντισμό που είναι η αιτία της υπερέντασης μου.Που θέλει να τα προλάβει όλα μέσα σε μια μέρα, μόνο και μόνο γιατί έτσι δεν είναι πουθενά αλλού.Κι ας είναι και χάλια.
Από την άλλη,κάποιοι λένε (τώρα Κινέζοι είναι?ψυχολόγοι είναι?ειδικοί είναι..δεν ξερω θα σας γελασω) πως η στασιμότητα δεν είναι και πολύ καλή...Άρα λοιπόν, ήρθε η στιγμή να πάρω σημαντικές και σοβαρές αποφάσεις (τώρα κανονικά θα έπρεπε να είμαι ανεβασμένη σε σκαμνί και να κουνάω το χέρι μου σαν να βγάζω λόγο) για την ζωή μου,για την καριέρα (???) μου,για τον περίγυρό μου και τέλος για αυτούς που επηρρεάζουν θετικά ή αρνητικά την υποτιθέμενη στασιμότητά μου(νταξει τα φιλαρακια μου εννοω κυριως αλλα το ειπα πιο επισημα).Και να κάνω βαρύγδουπες δηλώσεις σε αυτούς που πρέπει...
Όμως,ας τελειώσει κι αυτή η γιορτή....Εδώ το Σάββατο χαρήκαμε για την χαρά ενός ανύπαρκτου,κατ'εμέ,θεού, δεν θα χαρώ εγώ που είμαι με αυτούς που αγαπάω και που με πηγαίνουν μπροστά? Νομίζω είναι καλύτερος λόγος ο δικός μου....και απο δω και μπρος,για αρχη τουλαχιστον και πριν τις βαρυγδουπες δηλωσεις, θα απολαμβανω την καθημερινότητα μου στην πόλη με τα μισα vintage πράγματα και τα άλλα μισά brand new..... -ειναι ένα κακό παραδειγμα της εξέλιξης αυτή η πόλη- κι όμως αν είσαι απο 'δω,σου βγάζει κάτι τόσο γοητευτικά κιτς όσο το ρετρό...Δεν σου βγάζει? Αλλιώς την πάτησες......
Γιώργο,Γιώργο,Γωγώ χρόνια καλά.Να σας χαίρομαι!

harmony you will be my bride
http://www.youtube.com/watch?v=-xNNFvComwk&feature=related


Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011

bittersweet lotus flower

Όταν τα πράγματα περιπλέκονται, αξίζει τον κόπο να σταθεί κανείς και να αναλογιστεί: έχω κάνει την σωστη ερώτηση;

ΕΝΡΙΚΟ ΜΠΟΜΠΙΕΡΙ,Prime Territory


Τα πάντα γύρω σου στέκουν και κοιτάζουν βουβά, αμήχανα, θλιμμένα και φοβισμένα. Η θαλπωρή των βεβαιοτήτων

και η κλισέ σιγουριά του παλιο

ύ κ

όσμου,όπως τον ήξερες, καταρρέουν όπως οι κόσμοι-σκηνι

κά του Νόλαν στο "Inception".Εσυ;;


Μήπως δεν είδες το "Inception" του Νόλαν; Μήπως χρησιμοποιώ άγνωστες λέξεις, όρους και χρησμούς που δυσκολεύουν την επικοινωνία μας; Μήπως οποιoυδήποτε είδους επικοινωνία ανάμεσά μας είναι εξ ορισμού αδύνατη, αν οι λέξεις κλειδιά δεν είναι "σταθερός μισθός","σίγουρη δουλειά","αρραβώνας","σπίτι","γάμος","παιδιά","τηλεόραση";


Άμα είναι όλα άγνωστα, κάτι θα βγει. Συμφωνεί επιτέλους κάποιος;;


Τι άγγιξες περισσότερο φέτος; Τι σου ήταν ευκολότερα απτό; Το ποντίκι του υπολογιστη ή ένα σώμα;


Είσαι ευτυχισμένος;; Τώρα.


Διάβασες τον "Ιδιωτικό βίο του Μάξγουελ Σιμ" του Τζόναθαν Κόου; Άκουσες το σάουντρακ των drog_A_Tek για το "Homeland" του Σύλλα Τζουμέρκα; Κατέβηκες στον Μύλο για το "Land Ends" του Παύλου Φυσάκη; Άνθρωποι ολόιδιοι με σένα, αλλά με διαφορετικές ζωές, πόζαραν μπροστά σε μυριάδες άκρες του πλανήτη. Όχι; Γιατί; Δε σε ενδιαφέρει η ζωή οποιουδήποτε πέραν της δικής σου; Ή μήπως δεν είχες χρόνο;;


Πού, διάολο, τρως όλον τον χρόνο σου; Μήπως πρέπει να τον επαναδιαπραγματευτείς ή δεν κάνεις τέτοιες σκέψεις γιατί πάλι δεν προλαβαίνεις;


Αξίζει αυτό που σε τρέχει; Στ'αλήθεια όμως. Πες το από μέσα σου, δεν ακούει κανένας, μόνο εσύ. Μπορείς να σε ακούσεις;;


Γιατί σου αρέσουν τα μαύρα γυαλιά; Μήπως επειδή λειτουργούν σαν αερόσακοι, σαν ABS, όταν η πόλη τρακάρει αυθάδικα και μετωπικά πάνω σου;


Σφυρίζεις περίεργα ονόματα στα αδέσποτα; Η γάτα Ρεμπώ γυρίζει,όταν της μιλάς; Το νιαούρισμά της σου φαίνεται καμιά φορά πιο οικείο και αληθινό από τα likes που επικροτούν τα σχόλιά σου στο facebook;;


Οσφραίνεσαι την πόλη σαν κηνυγόσκυλο; Βρίσκεις πιο διεγερτικό ακόμα και από το chanel 5άρι το αστικό φουζέρ με βάση τα καμένα βενζόλια και τα αιθέρια έλαια που αναδύουν τα γρασίδια του πάρκου ή το χύμα χώμα της γλάστρας μετά την βροχή;


Μπουκάλια βότκα σε τιμή κόστους, αλάθητος dj που δεν παίζει ούτε μια μούφα, εκλεκτοί θαμώνες, συζητήσεις, χορός προαιρετικός, επίλεκτες εικόνες στην οθόνη. Μήπως ολοένα και περισσότερο διατρανώνεται μέσα σου η πεποίθηση πως το πιο ωραίο μπαρ της πόλης βρίσκεται στο σπίτι σου;


Βρήκα κι όνομα.Θα το βαφτίσουμε "οι μανταρινιές της Βιέννης" Μη ρωτάς πως μου 'ρθε. Ούτε αν στη Βιέννη τέτοιες μέρες εκτός από σοκολατάκια, υπάρχουν και μανταρινιές. Γιατί πρέπει να είναι όλα τόσο αναλυτικά και επεξηγηματικά;


Αντί για γραβάτα και χαρτοφύλακα, φορούν σακίδιο και καβαλούν ποδήλατο. Μηπως όμως έχεις την καχύποπτη αίσθηση πως πίσω από τους πρωτεργάτες των νέων κοινωνικών κινημάτων κρύβονται οι επαγγελματίες πολιτικάντηδες του αύριο;


Τι είναι πιο επικίνδυνο; Ο αμετροεπής ωφελιμισμός των μικρών παιδιών ή οι καταπιεστικές επιθυμίες των γονιών τους;;


Γιατί ανεβάζεις tweets με τις σκέψεις σου;Γιατί ποστάρεις likes και σχόλια στον τοίχο του facebook;Γιατί διαλαλείς τη ζωή σου με μέγα ψηφιακό πάθος; Μήπως γιατί πουθενά αλλού δε σου δίνουν τόση σημασία;;


Αναρωτήθηκες για ποιό λόγο η Τσαγγάρη γέμισε το "Attenberg" με τραγούδια των Suicide; Προσπαθείς να λύσεις τέτοιους άχρηστους γρίφους;;


Σε αυτή την χώρα δεν υπάρχει μέλλον, ίσως πρέπει να μεταναστεύσουμε.Πόσες φορές έκανες αυτή την σκέψη, κάθε φορά που στα δελτία των 8 το έθνος γκρεμιζόταν όπως ο Πύργος της Κόλασης;


Αγαπήθηκες φέτος; Το ανταπέδωσες; Πώς; Γράφοντάς το σε μήνυμα ή χείλη με χείλη, μάτια με μάτια;

Σου άρεσε το καινούριο album των Radiohead;


Πόσο γρήγορα μπορούν να κυλίσουν 7-9-10-12 χρόνια;; Κακός καιρός για πανηγύρια, γιατί με τόση καταστροφή η χαρά μου πρέπει να είναι μετρημένη.Οι άλλοι, οι παραδίπλα εξατμίζονται.Εγώ υπάρχω αξιοπρεπώς ακόμα. Όμως άλλο ήθελα να σε ρωτήσω. Τι μου βρίσκεις και γιατί μόνο σε μένα και όχι σε κάποιους άλλους; Ό,τι κι αν απαντήσεις, σ'ευχαριστω.


http://www.youtube.com/watch?v=t9u9mZz-o-g



Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

γραμμα!

Αγαπητο μου σκιρουακι   (ναι ναι καλα ακουσατε ειναι σκιρουακι και οχι σκιουρακι)*,

     τελειωσα επιτελους την ε3εταστικη! Καταχωνιασα τα βιβλια του ε3αμηνου που δεν ανοι3α, τακτοποιησα αλφαβητικα τις σημειωσεις των μαθηματων που δεν περασα, εστρωσα τους τομους του καινουριου οριζοντα ορ8ιους πανω στο γραφειο (μου δινουν αισιοδο3ια τα χρωματα των πλαινων ε3ωφυλλων τους) και... να 'μαστε!
    Φρεσκοι! σαν να λεμε του κουτιου!..Με κα8αρα σεντονια, πατωμα χωρις τριχες και πιατα στη θεση τους! Κα8ισμενοι στην ιδια καρεκλα που εχει παρει σχημα,στο ιδιο γραφειο,στο ιδιο σπιτι αλλααα με φουλ-απ-ντέιτιντ υπολογιστη!! τι χαρα αναπαντεχη κι αυτη! ανοιγει πιο γρηγορα, γραφει πιο γρηγορα, κινειται βρε αδερφε μου το βλεπεις με 150 (δε 8α πω 200 τα χει τα χρονακια του) απο εκει που πηγαινε καιγοντας μαζουτ!
    Σαν να λεμε ασπρο φως μεσημεριου φωτιζει αυτο το σπιτι και την ενοικο του, τα πουλακια κελαηδουν, ο τακης το κυκλαμινο εγινε πιο φου3, τα τασακια αδειασαν και οι μυρωδιες της σταχτης αντικαταστα8ηκαν απο ευωδιες ομορφα μαγειρεμενων μακαρονιων... τι αναπαντεχη χαρα ολα αυτα,σκιρουακι μου!
    Αλλα οπως θα περιμενες ο κα8ρευτης μου δειχνει ακομα μαυρο..τι κακο κι αυτο!
Και το ελικωτο, γλοιωδες και πρησμενο μυαλουδακι μου κανει βολτες στα τροπικα δαση... Που μενεις,σκιρουακι? Που ειναι το σπιτι σου και τι υψος εχει? Ειναι ωραια εκει πανω? Αχ και να με 'παιρνες μαζι σου...
   Δε σε φροντισα και σε παραμελησα αυτες τις μερες.. και σε σκεφτομουν με την ουριτσα σου τη φουντωτη να ανεβοκατεβαινεις τα κλαδακια σου μετρωντας τα χιλιομετρα σου.. χτυπωντας το κεφαλι σου στο 3υλο...
   Αλλα, σκιρουακαρα μου, εβαλα καινουριους στοχους -δηλαδη τους αλλα3α χρωμα και διαμετρο τους κυκλους- και επλυνα τα φτερα μου στο πλυντηριο μαζι με ολα τα απλυτα του καιρου μου.. Ακομα να στεγνωσουν αλλα αισιοδο3ω πως θα πετα3ουν..χωρια που τα βελακια στο τραπεζι περιμενουν την ωθηση μου..
Λιγοτερο τσιγαρο -δατ φορ σουρ-
Περισσοτερος χρονος για τη μικρη μας Ντορα (την ε3ερευνητρια!) και για το μυαλουδακι της,για τις ασχολιες της και για τα πραγματα που πραγματικα την ευχαριστουν
Λιγοτερη προσοχη σε ασημαντες συμπεριφορες σημαντικων ανθρωπων
Περισσοτερο χαμογελο
Λιγοτερο τζανκ φουντ
Περισσοτερη συζητηση με 3ενους
Λιγοτερο μαυρο ρε σκιρουακι!!! [Και το γκρι,εστω αν8ρακι, χρωμα ειναι (η μαμα μου το προτιμαει κατα κορον!)]

Καληνυχτα και καλη ζωη, Μ

    *(σκιρουακι=ζωακι μεσσαιου προς μικρου μεγε8ους, πρωτος ε3αδερφος του σκιουρου, με χαρακτηριστικη φουντωτη κοκκινωπη και αλλοτε μαυρη ουρα.γενικότερα είναι αγαπητο ζωο ,χαρις στην γλυκυτατη εμφανιση του, τη χαριτωμενη του κινηση και τη συνηθεια να ζωγραφιζει και να δημιουργει.αρεσκεται στην οινοποσια,στο καλο φαι και την παρεα.προκαλει προβληματα στην ηλεκτροδοτηση καθως μπαινει στου μετασχηματιστες ψαχνοντας τροφη....τελος!το αγαπαμε!)

just a thought [http://www.altfactor.ath.cx/magazine/aplanet/iss8/squir.html]

Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011

a big red question mark


AAAAAAAAAAAAAAAAAAΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ……..

αυτή είναι μια μίνι περιγραφή του τι συμβαίνει στο μυαλό μου.Νιώθω τον εγκέφαλό μου να μικραίνει, να χάνει την παλιά καλή φυσική του κατάσταση και να ζουλιέται μεχρι να βγάλει ζουμιά!Αυτά τα ζουμιά, επειδή δεν χωράνε μέσα στο κρανίο μου βρίσκουν διέξοδο στις τρυπούλες των ματιών μου…

Πόσες ερωτήσεις ακόμη θα γίνουν???? Και τι θα γίνει? Και τι θα κάνουμε?

Και πόσο θα αργήσεις? Και πότε θα γυρίσεις? Και τι σκέφτεσαι για μετά? Και που θα θες να είσαι?Και τί είσαι?? Και γιατί θα πας εκεί? Και γιατί δεν βγήκες σήμερα? Και γιατί είσαι όλη μέρα έξω? Και γιατί φωνάζεις και νευριάζεις? Και γιατί γιατί ??????…………Οι ερωτήσεις που με ζορίζουν περισσότερο είναι οι δικές μου προς τον ίδιο μου τον εαυτό…Μα, τι θέλω επιτέλους?

Εδώ που τα λέμε, όλοι έχουν τα δίκια τους.. φίλοι,καριοφίλοι,κολλητοί,γονείς,παππούδια,θείοι,ξα

δέρφια,γνωστοί,γνωστοί γνωστών,ο εαυτός μου.ΟΥΟΥ κόσμος πολύς! ΑΛΛΑ, δεν μου έρχεται τίποτα άλλο να τους πώ παρά ΠΑΡΑΤΗΣΤΕ ΜΕ! Κι ενώ ξέρω πως με την συζήτηση ξαλαφρώνεις,βρίσκεις συνοδοιπόρους, βγάζεις συμπεράσματα και ίσως βρεις και λύση, εγώ δεν έχω όρεξη ούτε καν να τα σκεφτώ αυτά που με προβληματίζουν.Πόσο κότα πια??? Αμ, θα μου πεις, για πόσο καιρό θα τα αποφεύγεις?? Ήδη, έχει αρχίσει το σώμα μου να εκφράζει ψυχοσωματικά την πίεση του εγκεφάλου.Πιο άσχημη δεν με έχω ξαναδεί ποτέ μου!


[το κείμενο θα μείνει ατελείωτο γιατί όσο σκέφτομαι τόσο με πονάει το στομάχι.Ναι, σημερα ειναι το στομάχι.Θα πάω για καφέ και κους-κους.Θα ψάξω και

για κροκόδειλους.]


ο χαρακτήρας της εικόνας είναι του Χρήστου Αλεβιζάκη.


Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2011

Διακύρηξη Αρχών και Στόχων για τον σχεδιασμό χώρων


Πολλές θεωρίες έχουν γραφτεί για τον "σωστά" αρχιτεκτονημένο χώρο. Στις μέρες μας, επιτακτική είναι η ανάγκη, ο αρχιτέκτονας εσωτερικών χώρων να δημιουργεί/σχεδίαζει χώρους, με την ευρεία έννοια του όρου, που θα ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της εποχής και θα στοχεύουν στην νοητική, σωματική, μα και ψυχολογική ευχαρίστηση των χρηστών τους. Η υποκειμενικότητα του ίδιου του όρου "χώρος" όμως, αλλά και της ανθρώπινης φύσης, καθιστά δύσκολο το να διατυπωθούν κανόνες και καλούπια για τις αρχές και τους στόχους του σχεδιασμού του.

Αρχικά, πρέπει να παραδεχτούμε (έχοντας όλοι προσωπικές βιωματικές εμπειρίες) πως ο χώρος, με την ύπαρξη ή μη αντικειμένων, αποτελεί μέσο συνδιαλλαγής του ανθρώπου με τον ίδιο του τον εαυτό, τις επιθυμίες του και την ψυχή του. Έτσι, λοιπόν, είναι αδύνατο και εγκληματικό να παραβλέψουμε τους παραλήπτες του. Προτεραιότητα του σχεδιατή έχουν τα "θέλω", μα και οι εμπειρίες του μελλοντικού χρήστη κι ύστερα η προσωπική του "πινελιά". Άρα μια αρχή στον σχεδιασμό χώρων είναι η ανάλυση των δεδομένων/απαιτήσεων που αντλούμε από τον χρήστη. Έχοντας υπ' όψη, βέβαια πως, είτε ως μονάδα είτε ευρέως, οι άνθρωποι χαρακτηρίζονται από μεταβλητότητα και πολυπλοκότητα. Προβλέπουμε μελλοντικές συνθήκες, βάζουμε τον εαυτό μας να βιώσει τον χώρο, συμφωνούμε με τις επιθυμίες των χρηστών, ομαδοποιούμε απαιτήσεις και τελικώς "προσεγγίζουμε" τον χώρο.

Έπειτα, αντίστοιχη σημασία έχει και ο ίδιος προς διαμόρφωση χώρος. Ορίζουμε την χρήση του, σεβόμαστε την ιστορικότητα του (αν υπάρχει), "ενώνουμε" την μορφολογία του με τον χρήστη, εκτιμούμε την χρονική διάρκεια των εξυπηρετήσεων, της αισθητικής και της πρακτικής οργάνωσης του, αντιλαμβανόμαστε το στοιχειώδες "σχήμα" του. Εδώ, θα πρέπει να σημειωθεί και ο χρωματισμός. Γιατί συνολικά το "σχήμα", το χρώμα, τα αντικείμενα και τελικά ο ίδιος ο χώρος ορίζουν την διάρκεια της ενσυναίσθησης που απορρέει απ' τον βαθμό εξομοίωσής του με βίωμα ή γνώση του χρήστη. Π.χ. ένα "καλό" έργο τέχνης που θα τοποθετηθεί στον χώρο ή ο "καλός" χρωματισμός του αποτελούν αξιολογήσεις που κατευθύνονται από τις αυθόρμητες αντανακλάσεις της εμπειρικής μας γνώσης. Όσων αφορούν τις θεωρίες του χρώματος, χονδρικά θα αναφερθώ πως κι εδώ υπάρχει μια υποκειμενικότητα μιας και ορισμένα χρώματα, τα λεγόμενα "υποκειμενικά μας χρώματα", εντυπώνονται διαφορετικά στον καθένα μας δημιουργώντας συγκεκριμένα προσωπικά συναισθήματα. Για την αντίληψη του χρώματος στον χώρο έχει, βέβαια, σημασία ο τρόπος εμφάνισης του υλικού αντικειμένου.

Στόχος, λοιπόν, του σχεδιαστή είναι όχι μόνο η δημιουργία ενός ισορροπημένου χώρου αλλά και η εκπλήρωση όλων των παραπάνω. Και λέω ισορροπημένου, γιατί εσωτερικά και βαθιά όλοι αυτό επιζητούμε. Αναγκαία είναι η πρόθεσή του να ξαναδώσει στον άνθρωπο (ο χώρος) την ιστορική συνείδηση που έχει πλέον χάσει. Να νιώσει, ο άνθρωπος, πως συμμετέχει στην Ιστορία, πως την ρυθμίζει και την δημιουργεί. Και όλο αυτό σε ένα συλλογικό πλαίσιο.

Τελειώντας, θα πω πως οι κανόνες λειτουργικότητας, ισορροπημένων συνθέσεων και δημιουργίας ενδιαφέροντος έχουν πολλάκις διατυπωθεί και μας είναι γνωστοί (γνώσεις που κάθε σχεδιαστής θα πρέπει να έχει και να διαχειρίζεται). Κατά την άποψή μου όμως, αυτό που λείπει είναι η ουσιαστική, πολλές φορές νοητικά επίπονη, συλλογική προσπάθεια όλων όσων αναμιγνύονται στην δημιουργία ενός χώρου να ξαναβρούν την Αλήθεια. Γιατί έχουμε ξεχάσει πως η Αρχιτεκτονική είναι ο πολιτισμός, είναι η κουλτούρα και κατ' επέκταση η αλήθεια μας. Συμπερασματικά, ο στόχος ενός χώρου θα πρέπει να είναι το "Ωραίο", ακόμη κι αν ξέρουμε πως αυτό είναι υποκειμενικό και τελικώς, ανέφικτο. Κι έτσι, μέσα από την Αλήθεια και την διαρκή αναζήτηση του "κάλλους", θα ευφρανθεί η ψυχή μας, θα ανοίξει το πνέυμα μας, θα αναπτυχθεί η ανθρωπότητα και θα γιατρευτεί το "είναι" μας κι εμείς οι ίδιοι.Είμαι αισιόδοξη.





Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011

A short trip (2)

χαίρομαι που κάπου χωμένοι,στον κόσμο τους, υπάρχουν ταλαντούχοι άνθρωποι..
χαίρομαι που έχω γνωρίσει αρκετούς!
Χρηστάκη, είμαι σίγουρη ότι το "ταξίδι" σου θα καλυφθεί με την ροζουλί μπογιά..μην μασάς..πάντα θα υπάρχουν οι Χαζοί!

Φωτογραφία από το ταρατσάκι της σχολής.Το graffity με μαρκαδοράκι και πενάκια και ακρυλικό έγινε ένα απόγευμα από τον Χρήστο Αλεβιζάκη, φιλαράκι γραφίστας.


Τρίτη 8 Φεβρουαρίου 2011


Δεν έχω βιβλιάρια
Ούτε τίποτα παλιό
ούτε μαμά
ούτε μένω στον Χολαργο
ούτε εδώ που μένω τώρα
Δε μένω πουθενά, κινούμαι συνεχώς
...
Άιντε να μεγαλωσουμε τα παιδιά
Χρειάζομαι λίγο τις θηλές σου
και ύστερα φεύγεις
να μεγαλώσουν κι αυτά
ευτυχισμένα σαν κι εμάς
και να μετακομίζουν
και να νομίζουν
πως τα ναυάγια
και η σκουριά
ίσως και οι μετακομίσεις
φέρνουν αλλαγές
...
Θα κοιμάμαι στο ίδιο κρεβάτι
Θα βλέπω την ίδια τηλεόραση
Θα φοράω τα ίδια ρούχα
Θα τυλίγω το λαιμό μου
με τα ίδια σεντόνια
Θα μυρίζω τις ίδιες βρόμικες μαξιλαροθήκες
Θα κάνω τις ίδιες σκέψεις
Θα καπνίζω τα ίδια τσιγάρα πριν κοιμηθώ
Θα γράφω τα ίδια ποιήματα
Κι όμως μετακομίζω
Τι αστείο!

Ένας εργατης κρατιέται απ'το φωτιστικό για να μην πέσει.
-Κύριε! Σας παρακαλώ! Αυτό αξίζει πιο πολύ απ' την ζωή σας!



άλλος για την λακούβα μου?

Θεωρώ το μυαλό του ανθρώπου ως το δυνατότερο όπλο και το γοητευτικότερο χαρακτηριστικό του. Και απορώ,εύλογα... Πώς σκατά θα ζήσω σε αυτήν την χώρα που την απαρτίζουν κατά κόρον Χαζοί?? Δεν τους μπορώ τους Χαζούς!! Θα ανοίξω μια λακούβα να τους χώσω όλους μέσα! Αυτή η χώρα έχει ταλέντο στο να παράγει Χαζούς!Αν γινόταν γκάλοπ..θα είχαμε την πρωτιά!Κι εμείς, οι "νέοι", θα διαιωνίσουμε αυτήν την πρωτιά με την σειρά μας.Γιατί είμαστε έρμαια ενος συστήματος Χαζού που δεν έχει μέση κι άκρη.Ξήλωμα θέλει όλο.. Χαζοί από μωρά στην κούνια!Ντάξει..μην είμαι υπερβολική..υπάρχουν και έξυπνοι.Οι οποίοι κάνουν τους Χαζούς για να επιζήσουν!! Θύματα όλοι μιας χώρας που ανακάλυψε την Φιλοσοφία...Ξεχνώντας βέβαια πως οι αρχαίοι μας, σκότωναν προκειμένου να προστατέψουν την φιλοσοφία τους!Ας μην μιλήσω για πολιτισμό.Πώς έχουμε καταντήσει να δεχόμαστε χωρίς γκρίνιες να κάνουμε αγγλικά (μέσο πρόσληψης στο δημόσιο) από τα 9 μας ενώ όταν είναι να μάθουμε κάποιο μουσικό όργανο(μέσο εκτόνωσης,αύξησης της μουσικής ευφυίας,διαφορετικότητας,πολιτισμού) να τα παρατάμε στα 4 χρόνια το πολύ,δεν ξέρω!Στο Βερολίνο, στις πιατσες των ταξί έβλεπα τους οδηγούς που περίμεναν μέσα στο αμάξι τους διαβάζοντας βιβλία.Κι εμείς..οι "φιλόσοφοι" τρώμε πιτόγυρους, μαλώνουμε και βριζόμαστε με τις κοιλιές και τα βρακιά απ'έξω ενώ συγχρόνως, σφυρίζουμε λάγνα στο τραβέλι που κατέβηκε να πάρει ψωμί από τον φούρνο.Αηδίασα με τους Χαζούς!
Σε προσωπικό επίπεδο τώρα, είναι 2 τα είδη.Είναι αυτοί που κάνουν μπαμ και το γράφει η μόνιμα Χαζή έκφρασή τους και οι άλλοι οι μουλωχτοί! Τους πρώτους ντάξει, δεν τους φοβάμαι..τί μου φταίνε?..τους βαριέμαι.Δηλαδή και πάλι, δεν τους μπορώ. Τους δεύτερους όμως, αυτές τις νυφίτσες..αυτά τα κουνάβια..δεν ξέρω τί να τα κάνω!Θα τους ρίξω μέσα στην λακούβα!Χειρότεροι δεν υπάρχουν γιατί δεν τους παίρνεις χαμπάρι από την αρχή.Εκδηλώνονται μετά, τα ύπουλα κακά γουρούνια (Θυμήθηκα τον Ρούνι-Ρούνι το ύπουλο κακό γουρούνι-παραμυθι)..και τρως μετά εσύ μια και ΜΠΑΜ,πάρ'την κάτω!

αχ,μα τί κάθομαι και λέω?? είμαι ήδη σε μια λακούβα! τελικά,ναι... Εγώ είμαι η ΧΑΖΗ

Tell me what to do when everything is changing and i'm changing too.
Tell me what to do when everything is changing.
Tell me what to do when you can step on the same river twice.
Tell me what to do when everything is changing.
How to be true when you can step on the same river twice?
How to be true when everyone is faking??
Can you be you?
The captain of your ship,
The master of your mind,
the leader of your soul?
Then you need them no more...
I push my idol on the mirror
Breaking glasses,
screaming offbeat
playing tricks to my own mind..
There must be something, somewhere, maybe somebody
who knows a way to plant a flower in the dessert where the rain forgets to go.........................



Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2011

<...κι είδα στα μάτια σου που αντιφέγγιζε ο πόνος, και ήτανε ο ίδιος πόνος, ο πόνος του πατέρα μου και της μάνας μου, και του παππού μου και της γιαγιάς μου, και του θείου μου και της θείας μου, τον είδα, σου λέω, να κουρνιάζει στα μάτια σου, και τον ήξερα, τον ήξερα καλά, γιατί απ' αυτόν γεννήθηκα κι εγώ, αυτόν ήπια απ' το βυζί της μάνας μου, μ'αυτόν κοιμήθηκα τις νύχτες, απ'αυτόν τρέχω τώρα να γλιτώσω.
Και μη μου λες από πού κι ως πού "αγαπημένη" κι ότι τάχα ούτε που γνωριζόμαστε κι ότι θέλει το χρόνο του το πράγμα γιατί, από μέρες τώρα, πάει χρόνια, δηλαδή αιώνες, ίδιος ο καημός, μία η στεναχώρια, ένας ο πόνος και κάθε νύχτα σμίγουμε οι δυο μας και γεννοβολάμε πεθαμένες ελπίδες...>

Καλά μόνο να βρεις
Χ.Π.
Η φωτογραφία από το έργο Sorrow του Vincent Van Gogh

Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2011

σκουλικακια ενω8ειτε!

σκατα και αποσκατα...χαλια...2 μετρα κατω απτα σκατα...εκει που σε γαργαλανε οι αρουραιοι... εκει που κατι σκουλικακια κοκκινοκαφε με ριγες ερμαφροδιτα και τυφλα πανε να σε φανε ενω εισαι ζωντανος.. ζωντανος! που λεει ο λογος παντα.. γιατι απο ζωντανια και δραματικοτητα (οπως οριζεται θεατρικως) κανενας παλι ο λογος... ο πουστης λογος... λογο δεν εχει και λογο βρισκει να υπαρ3ει... επαναληψη, κυκλος, φαυλος συνηθως.. και δε ολα βαλμενα και τοποθετημενα και γραμμενα και ζωγραφισμενα και σκιαγραφημενα και ειπωμενα πανω σε μια σπειρα! μια σπειρα τοση δα, οση ο αντιχειρας μου (που οταν του ζωγραφιζω με μαρκαδορακι ματακια μυτη και χειλακια ειναι α3ιαγαπητος!)..ολα εκει πανω χιλιοτραγουδησμενα.. κι εγω με ενα πιανο διαβρωμενο, σκουριασμενο,σπασμενο.. προσπαθω να ανοι3ω την παλαμη μου, να φτασω τα παλια μεγαλεια του ντο την ανεβασμενη ρε και ποτε ποτε μετα απο ωρες πολλες μι! και δεν τεντωνει... μονο βρισκεται σε καμψη.. οπως και η πλατη μου.. αχ που ποναει αλλα πως να κατσω? πως να σηκωσω αναστημα?! με το ζορι... "εδω κατω" ειναι καλυτερα,κρυφα... δε με βλεπουν και πολλοι... δε σκυβουν να κοιτα3ουν... συναντω τα φιλαρακια μου... αλλοι λουζερς του κλαμπ! καποτε στη δικη μου τριτη λυκειου μου ελεγε μια φιλικη φωνη "ειναι ωραιο να χεις παρεα στον πατο! τουλαχιστον ολοι μαζι δε γραψαμε καλα!" και γελουσαμε... τι ωραιο το γελιο εκεινες τις τελευταιες μερες της "φυλακης"..
ε3αψη μας χαρακτηριζε.. το αισθημα της απολυτης ελευθεριας (και καλα) εφτανε και δεν κρατιομασταν..  αλλα ποσο λιγο μπορει να κρατησε! μια μερα-2 το πολυ... ισα που βγηκαν οι βαθμοι... και ερμαια κατευθειαν σε νεους κυκλικους πονους. σε νεες φυλακες. που να 3ερα...
που να 3ερα....
μεγαλωσα και μυαλο δεν εβαλα σταλια.. και φανταστηκα πολλες φορες τη χαρα της γνωσης! Παντα τη φανταζομουν σαν ενα δυνατο πρασινο..πρασινο του δεντρου ή του ωκεανου.δεν ειχα προβλημα...και συνδυαζοταν με εναν ηλιο, ηλιατορα! αχ κιτρινοκοκκινος... του δειλινου... η χαρα της μερας που μολις περασε η μελαγχολια πως δε θα επιστρεψει ποτε 3ανα.. η ικανοποιηση της τυχης να τη ζησεις να τη μοιραστεις ΝΑ ΤΗ ΜΑΘΕΙΣ...
να μα8εις την αλη8εια σου...

ενας φιλος (δεν το 3ερει πως με εχει βοη8ησει τοσες φορες) λεει :
<<I am puzzled as the newborn child
    I am troubled at the tide:
    Should I stand amid the breakers?
    Should I lie with death my bride?
    Hear me sing, 'swim to me, swim to me, let me enfold you
    Here I am, here I am, waiting to hold you'>>


καληνυχτα, φιλοι λουζερς . -

Let me choose the end of the last scene

Τώρα δίπλα μου σωπαίνεις.
Πίνεις μια γουλιά καφέ.
-Κακή συνηθεια να ξεχνάς, μου λες.
-Κακή συνήθεια και να θυμάσαι..

..μα ό,τι μας δένει στα παλιά
είναι οι κακές συνήθειες.
i cried in silence this rainy night.
relieve me from your thoughts
give me some reasons to be able to feel
Είναι αργά γι' αλήθειες.

End of the scene that lasted 8 years.
3...2...1...
Lights off! Eyes off!

Κι οταν τα ανοιξω θέλω να πάω εκεί, στην φωτογραφία...
Εκεί που δεν υπάρχει ο χρόνος
Εκεί που ο ήλιος ειναι πάντα ωραίος ακόμη κι όταν δεν φαίνεται.
Εκεί που "φεύγω" απο μικρή.

αυτό για την αγκαλιά μου

http://www.youtube.com/watch?v=7y7CKso-F38


YOUR EYES

your eyes have something to say

they try to take me away
your eyes they give you away
your sorrow your lust
your secrets your past
your eyes have something to say
they try to carry me away

two circles one for heaven one for hell
and i dont know in which i fell

your eyes black holes in the night
i fall trying to reach the light
your eyes have something to say
they try to carry me away


Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2011

Αχταρμας και Πασπαρτου

<<Το δικο σου βαρος πουπουλο..Τα δικα σου βαρη ερχονται να αντισταθμισουν τα δικα μου τα ασηκωτα και ανειπωτα.. Για σενα 8α γραψω αποψε. Για τα δικα σου βουβα "ποναω,αγκαλιασε με".>>

Δεν μπορω να γραψω μονο για σενα. Σας σκεφτομαι ολους. Παλιους, 8εοπαλιους, προπολεμικους, τωρινους, χειμερινους, εορταστικους, καλοκαιρινους, περιστασιακους, αλη8ινους, παιχνιδιαρικους, σοβαρους, καινουριους, ανεφικτους, πα8ιασμενους, 3ενερωτους , μελλοντικους και ονειρεμενους εραστες.. Τα φαντασματα των ανα3ιων εραστων..
Κι ομως, τους ερωτευτηκα ολους και τις ποθησα ολες τους..

Δε θα γραψω.. με κερδισαν.. θα τους κρατησω στη σκεψη μου.. στο χαος μου γιατι στην τα3η δε ζησανε ποτε τους.. τοσες σκεψεις και τοση ωρα σκεψεων χαμενες και αφιερωμενη στην εσωστρεφεια,αντιστοιχα.. Καληνυχτα σας, Μορφες..

http://www.youtube.com/watch?v=NnzIrRykilA

Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου 2011

killing my time

when i was just a little girl
i asked my mother what will I be
will I be pretty,will I be rich?
here's what she said to me:
Que sera sera
whatever will be, will be
The future's not ours to see
Que sera sera

Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011

Δεν βρίσκω τίτλο!

Και κάπως έτσι, μέσα από ατέλειωτες συζητήσεις και αναζητήσεις για την σωστή Τέχνη και την κατανόησή της. Μέσα από προσωπικές αναζητήσεις.Μέσα από αλλεπάλληλα στηψίμτα των μυαλών μας για την πρόκληση της φαντασίας.Μέσα από ενδιαφέρουσες συναναστροφές.Μέσα από καινούριες εμπειρίες και καταστάσεις, ξεκινάει η αρχή ενός τέλους που δεν έχω αποφασίσει αν το θελω ή οχι... Σήμερα ήταν η τελευταία φορά που πήγαινα ξενυχτησμένη ,παρέα με άλλες 2, να παρουσιάσω ένα project. Περιμέναμε 4 ώρες μέχρι να έρθει η σειρά μας.Έκανα μια βόλτα στις άλλες αίθουσες.Είδα καθηγητές που συζήτησα για την πτυχιακή μου (άκρως χρήσιμες συζητήσεις), είδα τα παιδιά μικρότερων εξαμήνων να παλεύουν να φτιάξουν κάτι χαλασμένα σχεδιαστήρια.Ήταν η τελευταία φορα που μύρισα την βενζινόκολλα και άκουσα τον ήχο του ηλεκτρικού πριονιού να κόβει το ξύλο στο εργαστήριο της μακέτας.Είδα για τελευταία φορά τα έντονα χρώματα από τα κεριά στο εργαστήριο του υφάσματος.Ανέπνευσα για τελευταία φορά την σκόνη από το "ρετουσάρισμα" και έσκασα από την ζέστη των φούρνων στο εργαστήριο κεραμικής και πλαστικής. Ήταν η τελευταία φορα που έμπαινα στην αίθουσα σχεδίου.Είναι η πιο ωραία αίθουσα. Καβαλέτα παντού.Έργα κρεμασμένα στον έναν τοίχο φτιαγμένα με διάφορες τεχνοτροπίες.
Λάδι,Ακουαρέλα,Τέμπερα,Ακρυλικό,Κολλαζ,Ξηροπαστελ,Ξυλομπογιες,Μολύβια,
Κάρβουνο,Μελάνι,Μαρκαδόρος.....Ίδια με αυτά που έχω σπίτι μου! Γύρω γύρω υπάρχουν διάφορες συνθέσεις για να σχεδιάσεις.Η Νίκη,ο Κούρος (που τώρα του έχουν βάλει κραγιόν, ενώ εμείς του είχαμε φορέσει καπελάκι κίτρινο του Bob μάστορα),o Ποσειδώνας με ένα φουλάρι στο κεφάλι,εμένα,εσένα,τα παιδιά πάνω στα τραπέζια να προσπαθούν να μείνουν ακίνητα για 10' μέχρι να τους σχεδιάσου (ο ένας έδειχνε το κωλοδάχτυλό του),το ποδηλατάκι.Αλήθεια..εκείνο το ποδηλατάκι τί το έκανα?? Ήταν το καλύτερο του εξαμήνου!Μικτή τεχνική,ακρυλικό με ξλομπογιά.. Α,ναι!! Το χάρισα σε κάποιον αγαπημένο!Τέλος,ανέβηκα στην αίθουσα των υπολογιστών.5 παιδιά περίμεναν να εκτυπώσουν στον plotter και άλλα 2 προσπαθούσαν να βγάλουν άκρη με τον εκτυπωτή τρισδιάστατης μακέτας (!!!).Τρομερό απόκτημα της σχολής!! Βάζεις,λέει, τα σχέδια μέσα,αυτό τα "διαβάζει" και σου βγάζει το μοντέλο σε μικρής κλίμακας μακέτα..και όσο φτιάχνεται,εσύ το βλέπεις από το τζαμάκι!!!!!
Μέτα κατέβηκα κάτω,περνώντας από το ταρατσάκι, που αν αρχίσω δεν θα τελειώνω για αυτό.Έχουμε κάνει τα καλύτερα μεθύσια και τα καλύτερα πάρτυ εκεί!Εννοείται εν ώρα μαθήματος.Και εννοείται πως οι καθηγητές παρατούσαν τις διορθώσεις για να κεραστούν τσίπουρα.Χώρος διαλείμματος με κόκκινους χοντρούς σωλήνες για να καθόμαστε και μαύρο ταρτάν για δάπεδο.Στον ένα τοίχο πάντα κάποιος σπουδαστής εξέφραζε τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες..Και οι του Τ.Ε.Ι. τις έσβηναν με την απαίσια ροζουλί μπογιά.Εμείς τις εκφράσαμε στο δάπεδο....και έμειναν.............άφησα το χέρι μου εκεί!
Λοιπόν,δεν ήθελα τελικά να τελείωσει.Ακόμα λίγο.....Μόνο και μόνο γιατί ξεκινάει μια αρχή που είναι τόσο αβέβαιη που με κάνει να δειλιάζω.Κάθε αρχή και δύσκολη.Πόρωση χρειάζεται νομιζω...
Εύχομαι, λοιπόν, σε όλους (όχι όλοι απαραίτητα από την Αθήνα- την πόλη που σπουδάζω) τους ανθρώπους που αντάλλαξα απόψεις, που αλληλεπιδράσαμε, που μπήκαν και θα μείνουν στην ζωή μου και γενικότερα σε όσους "σημάδεψαν" την πιο όμορφη,απελευθερωμένη, που πάντα θα λησμονώ αναπωλώντας την, περίοδο της μέχρι τώρα ζωής μου, να είναι μονίμως πορωμένοι, απελπιστικά εμπνευσμένοι, αφόρητα δημιουργικοί και τέλος, τόσο διψασμένοι όσο τώρα για αναζήτηση της Αλήθειας και αλλαγή όσων δεν τους αρέσουν.

Στην φωτογραφία η Βάσω.Και στο βιντάκι του zamie η Βάσω.
http://www.youtube.com/watch?v=_GROL5fa2U8
http://www.youtube.com/watch?v=fxzs4zGQK_U&feature=related

Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011

γκρόου απ!

[κλεμμένο.ωραίο ειναι.απο την Νεφέλη.Γιατί ε, κι εγω ετσι νομιζω θα νιωθω]

Και πάμε. Μπαμ χτυπάει η σκανδάλη και το τρέξιμο στην εύρεση δουλειάς. Δεν ξέρω αν είμαι η μόνη, η καλομαθημένη αλλά μου φαίνεται απείρως δύσκολο το εγχείρημα. Γονείς που με όλη την καλή πρόθεση προσέφεραν πολλά στα τέκντα τους και αυτά (ας μιλήσω για μένα όμως μόνο) -και αυτό δεν ξέρει πώς να ανταποκριθεί στις προσδοκίες τους. Οι προσδοκίες δημιουργούνται αυτόματα και ένα στοιχειώδες φιλότιμο δεν σ'αφήνει να κοιμηθείς ήσυχη τα βράδια. Βλέπω όλους τους 'επιτυχημένους' -ή έτσι όπως τους χαρακτηρίζει και περιγράφει η σύγχρονη κενωνία και αδυνατώ να με φαντασιωθώ ανάμεσά τους. Και δεν εννοώ το αναχρονιστικό σχεδόν πρότυπο επίδοξων γραβατωμένων νέων σε πολυεθνικές αλλά όλα τα 'αλτέρνατιβ' επαγγέλματα, από γκράφικ ντισαϊνερ, αρχιτέκτονες σε κουλ γραφεία, σχεδιαστές ρούχων. Επικρατεί μια κουλοσύνη που με γοητεύει μεν με αποκαρδιώνει δε. Όταν έχουν γίνει όλα, εσύ τι έχεις να προσφέρεις; Μπορεί και να μην είναι καν τόσοι οι κουλ τύποι σε κουλ θέσεις (συμπληρώνεται η λίστα με μουσικούς, συντάκτες σε περιοδικά, κινηματογραφιστές (..), σκηνοθέτες, ηθοποιούς) αλλά εγώ να τους βλέπω τόσους. Πολλαπλοί καθρέφτες που τοποθετούνται έτσι από τον σκηνοθέτη της εικόνας. Μαζοχισμός στο έπακρο. Δεν ξέρω αν είμαι η μόνη. Θέλει θάρρος και θράσος το πράγμα. Ποιός που αναρωτιόταν πιο πολύ απ'ό,τι έπραττε πήγε μπροστά; Και με το μπροστά εννοώντας όχι την ευθεία γραμμή της καριέρας αλλά το μπροστά του προσωπικού δρόμου. Έχει αυτός ο κόσμος θέση για αμφιβολίες; Στο εξώφυλλο του βημαγκαζίνου το φεϊσμπούκ. Έτσι για την εξέταση μιας παθολογικής περίπτωσης. Ένας στους πέντες κατοίκους της χώρας έχει προφίλ. Αφαιρούνται οι άνω των εξήντα και κάτω των 12 (θέλω να ελπίζω για το τελευταίο). Και στα καπάκια το φανταστικό γραφείο των κεντρικών του φμπ. Όταν έχεις τόση πληροφορία στο πιάτο, μπορείς να αμφιβάλεις; Αφού όλα είναι εκεί! Αναρωτιέμαι είμαι η μόνη που φοβάται; Που αναρωτιέται αν ο κόσμος έχει ανάγκη άλλη μια απόφοιτο ανώτατης σχολής, με εντάξει διάφορα ενδιαφέροντα, με ασφαλώς μια αίσθηση ματαιότητας; Μαθαίνεις, εξετάζεσαι και όμως είσαι σχεδόν πάντα ανεπαρκής. Γιατί υπάρχουν άλλοι πόσοι που έκαναν εκατό σεμινάρια, αξιοποιήσαν τον χρόνο τους, δεν βαρέθηκαν ποτέ, πολέμησαν τις ανασφάλειες τους αλλιώς. Είναι ωραίο να περνάς καλά, αλλά μέχρι πότε; Στον ονειρικό μου κόσμο δεν υπήρχαν ποτέ λουριά. Και όμως τώρα στέκομαι αντιμέτωπη απέναντι σε αυτόν τον κόσμο. Και μάλλον ήρθε η ώρα να τον απαρνηθώ.



Χτες που μιλήσαμε, είχες γυρίσει από το αλτέρνατιβ αρχιτεκτονικό γραφείο που δουλεύεις και μου έλεγες για τον διαγωνισμό που θα πάρετε μερος.Και όλα αυτά στην Βιέννη.......χαίρομαι!

Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011

κλαπ κλαπ κλαπ!


ΛΟΙΠΟΝ, ΑΣ ΑΡΧΙΣΩ ΘΕΤΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΜΟΥ. ΤΕΛΙΚΑ, ΟΛΑ ΠΕΡΙΣΤΡΕΦΟΝΤΑΙ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΧΕΣΗ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.Ή ΜΗΠΩΣ ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΜΑΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ??ΣΠΑΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΑΣ ΩΡΕΣ ΩΡΕΣ…..ΚΑΙ ΤΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΘΑ ΒΓΕΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ…ΠΟΤΕ ΒΓΑΙΝΕΙ ΘΕΤΙΚΟ..ΠΟΤΕ ΒΓΑΙΝΕΙ ΑΡΝΗΤΙΚΟ…ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΑΛΛΑΖΕΙ ΑΝΑΛΟΓΩΣ ΤΗΝ ΔΙΑΘΕΣΗ..ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΜΕΝΕΙ ΙΔΙΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ..ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΠΕΦΤΕΙΣ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΣΚΑΣ ΚΑΤΩ ΣΑΝ ΤΟ ΚΑΡΠΟΥΖΙ..! ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΤΩΣΕΙΣ ΑΥΤΕΣ ΣΟΥ ΜΕΝΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΚΟΥΣΟΥΡΙ ΒΕΒΑΙΑ, ΑΛΛΑ Ε..ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ..ΤΟ ΑΠΟΦΕΥΓΕΙΣ…ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΟΤΙ ΕΓΩ ΑΠΟΦΕΥΓΩ ΝΑ ΞΑΝΑΠΕΣΩ..Μ'ΑΡΕΣΕΙ ΚΑΙ ΛΙΓΟ..ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΧΩ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟΣ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΕΙ ΕΓΩ ΛΕΩ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΜΟΥ "ΑΑΑΑ…ΦΕΤΟΣ..ΩΡΙΜΑΣΑ!"(ΤΡΟΜΑΡΑ ΜΟΥ!) ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΠΟΜΕΝΟ ΧΡΟΝΟ..ΠΑΛΙ ΤΑ ΙΔΙΑ…ΔΕΝ ΛΕΩ, ΕΧΕΙ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ, ΑΛΛΑ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΟΜΑΙ ΛΙΓΟ..ΓΙΑΤΙ ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΦΤΑΣΩ ΠΟΤΕ ΣΕ ΜΙΑ ΗΛΙΚΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΩ "ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΛΛΟ, i'm done!"….ΜΑΛΑΚΙΑ???..ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ..ΠΟΣΟ ΑΝΙΑΡΗ ΘΑ ΗΤΑΝ Η ΖΩΗ ΜΑΣ….

ΕΠΙΣΗΣ, ΕΧΩ ΚΑΤΑΛΗΞΕΙ ΠΩΣ ΑΝ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΣΚΕΨΗΣ ΣΟΥ ΔΕΝ ΚΙΝΕΙΤΑΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΡΑΚΤΙΚΟ-ΛΟΓΙΚΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟ-ΟΝΕΙΡΟΠΩΛΟ ΔΕΝ ΒΓΑΖΕΙΣ ΑΚΡΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ. ΜΕΡΙΚΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ, ΑΛΛΟΙ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΛΛΑ, ΩΣ ΕΠΙ ΤΩΝ ΠΛΕΙΣΤΩΝ ΚΙΝΟΥΜΑΣΤΕ ΚΑΠΟΥ ΣΤΟ ΕΝΔΙΑΜΕΣΟ..ΚΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ!!

ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ: ΠΡΟΣΑΡΜΟΖΕΣΑΙ ΕΣΥ Ή ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΜΕ ΣΕΝΑ??

ΠΑΙΖΕΙ ΚΙ ΑΥΤΟ ΑΝΑΛΟΓΩΣ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ..ΑΝΑΛΟΓΩΣ ΠΟΣΑ ΕΙΣΑΙ ΔΙΑΤΕΘΗΜΕΝΟΣ ΝΑ ΔΩΣΕΙΣ! ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ ΜΙΛΩΝΤΑΣ…

ΣΤΗΝ ΚΕΦΑΛΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΟΛΛΗΤΟΥΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΟΤΙ ΤΟΥΣ ΠΑΙΡΝΩ ΣΥΧΝΑ ΤΗΛΕΦΩΝΟ Ή ΜΑΘΑΙΝΩ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥΣ.ΟΙ ΚΟΛΛΗΤΟΙ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΕΚΤΙΜΩ ΚΑΙ ΣΕΒΟΜΑΙ ΒΑΘΥΤΑΤΑ.ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΖΩ ΕΠΙΣΗΣ, ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΠΑΨΕΙΣ ΝΑ ΘΑΥΜΑΖΕΙΣ ΚΑΠΟΙΟΝ (ΓΙΑ Ο,ΤΙΔΗΠΟΤΕ) ΧΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΣΟΥ ΓΙ' ΑΥΤΟΝ!..ΕΤΣΙ ΛΟΙΠΟΝ, ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ ΡΟΛΟ ΠΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΣ ΞΕΡΩ, ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ, ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ ΝΑ ΑΛΛΗΛΟΕΠΙΔΡΟΥΜΕ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ ΚΑΙ ΕΝΤΕΧΝΑ ΑΛΛΗΛΟΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΣ ΠΤΥΧΕΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ "ΕΙΝΑΙ" ΜΑΣ..ΔΡΑΣΗ-ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ..ΕΤΣΙ ΠΑΕΙ..ΤΟ ΛΕΕΙ ΑΛΛΩΣΤΕ ΚΑΙ Ο ΝΕΥΤΩΝΑΣ…ΑΡΚΕΙ Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΠΟΥ ΑΙΩΡΕΙΤΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΟΡΕΣ ΘΕΤΙΚΗ…ΚΑΙ ΟΣΟ ΜΕΓΑΛΩΝΩ ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ ΝΑ ΨΑΧΝΩ "ΚΟΛΛΗΤΟΥΣ" ΠΑΡΑΛΗΠΤΕΣ ΚΑΙ ΔΟΤΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΩΝ…..ΜΜΜ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ!!

ΑΚΟΜΗ, ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΑ ΠΩΣ Η ΜΥΡΩΔΙΑ ΠΑΙΖΕΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΡΟΛΟ!! ΚΑΤΑ ΕΝΑΝ ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΛΟΓΟ…ΟΛΟΙ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΜΥΡΙΖΟΥΝ ΤΕΛΕΙΑ! ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΜΠΑΝΙΟ ΚΑΙΡΟ!! ΑΝ ΣΥΝΔΕΣΕΙΣ ΤΗΝ ΜΥΡΩΔΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ, ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ ΕΝΑ ΑΝΕΠΑΙΣΘΗΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΣΤΑ ΧΕΙΛΗ…Ή ΜΙΑ ΑΗΔΙΑ…ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΞΗΣ: ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ "ΑΛΛΑΞΩ" ΤΗΝ ΜΥΡΩΔΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥ ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΣΩ??? Ή ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΟΡΙΖΕΙ ΜΙΑ ΟΣΜΗ ΤΗΝ ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ…? ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΔΟ, ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΜΥΡΙΖΕ ΟΜΟΡΦΑ ΑΛΛΑΖΕΙ ΜΥΡΩΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΟΡΙΑ ΠΟΥ ΑΙΩΡΟΥΝΤΑΙ ΓΥΡΩ ΜΟΥ, ΜΟΥ ΤΣΙΜΠΑΝΕ ΤΑ ΡΟΥΘΟΥΝΙΑ ???…ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΛΥΨΕΙ ΠΛΗΡΩΣ ΤΗΝ ΜΥΡΩΔΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ??…Ε,ΑΥΤΟ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ!!

ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΥΡΩΔΙΕΣ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΙΔΙΕΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ, ΡΕ ΑΔΕΡΦΕ, ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΛΟΣ, ΠΟΙΟΣ Ο ΚΑΚΟΣ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΠΟΙΟΣ Ο ΤΑΙΡΙΑΣΤΟΣ???

ΜΑ ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ..ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ!!!

ΤΕΛΙΚΑ, ΑΠΟ ΟΠΟΙΑ ΜΕΡΙΑ ΚΙ ΑΝ ΤΟ ΣΚΕΦΤΩ ΔΕΝ ΒΓΑΖΩ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ…

ΕΝΑ ΕΧΩ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ…~~~ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΤΙΚΑ~~~ ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΚΑΙ Ο ΜΥΡΩΔΑΤΟΣ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗΣ !!!

Υ.Γ.1:καταραμένη σχολή που θέτεις ερωτήματα ζωής μέσω των θεωριών της τέχνης και των πιεσμένων με χρονοδιάγραμμα, εμπνεύσεων

Υ.Γ.2: η Άλκηστη μόλις πήρε 9 για το έπιπλο που σχεδίασε! Ένα κλαπ για την έγκαιρη και πετυχημένη πρόκληση της έμπνευσής της! ΚΛΑΠ!


someone trying to change the world by breaking up a silver car
i stood and watched, i wanted to be part
the trains never came though i definitely felt that they would crash me down with a giant bat

hey hey hey hey hey mr Jung

you were so dirty and so sad and wearing rugs
but you were pretty, you had my hugs
and then you playing football with a crazy ball, you and the base player, you made me fall
but i was not ashamed, i wore a bathing suit
i giggled and you laughed at me, you made me shoot


hey hey hey hey hey mr Jung
you you you you you mr Jung

τέλος!

χαιρετώ........


i'm burning some trees and walking well on the seas i wanna see her
she's destined to please, not minding kissing my lips, i wanna see her

born with more than just a mind,
i know that she's my kind of girl

the grace and defeat, the love and hate they do meet in her
her eyes are devine, her blood does taste like old wine
drink her

born with more than just a mind,
i know that she's my kind of girl

i'm burning some trees and walking well on the seas i wanna see her.
her eyes are devine, her blood does taste like old wine.
drink her.

Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011

ευθανασια : επιλογη συνειδησης?

[Αποσπασμα απο http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.anagnwstes&id=4911]
[...Ευθανασία: «ευ» και «θάνατος». Ένας καλός θάνατος. Δύσκολες λέξεις για να πεις στους γονείς ενός παιδιού που μετά από δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια ελπίζουν ακόμα για ένα θαύμα. Ο γιατρός κάλεσε τη μητέρα και τον πατέρα του Γκάους στο ιατρείο του. Έπρεπε να τους μιλήσει και να τους εξηγήσει το ευαίσθητο αυτό θέμα. Θα του χορηγήσει ένα αναισθητικό φάρμακο σε δόση που προκαλεί αμέσως την απώλεια της συνείδησης, στη συνέχεια βαθύ ύπνο, αναισθησία και τελικά το θάνατο.
Όλα αυτά μέσα σε τέσσερα λεπτα!
 Στο πρώτο λεπτό έχει επέλθει ο κλινικός θάνατος: όταν η αναπνευστική και η καρδιακή λειτουργία παύσουν τότε ο θάνατος έχει επέλθει. Στο δεύτερο λεπτό επέρχεται ο θάνατος του εγκεφάλου: αν ο εγκέφαλος στερηθεί το οξυγόνο για μια κριτική περίοδο, συμβαίνουν μη αναστρέψιμες μεταβολές που εμποδίζουν την ανάνηψη του ατόμου. Στο τρίτο λεπτό επέρχεται ο βιολογικός θάνατος  που υπονοεί το μη αναστρέψιμο και μόνιμο τέλος της «σωματικής ζωής». Στο τέταρτο λεπτό επέρχεται ο κυτταρικός θάνατος ο οποίος υπονοεί τον οριστικό τερματισμό των διαδικασιών της ζωής στο συγκεκριμένο άτομο. Στον Γκάους. Στο παιδί τους. Οι γονείς έκλαιγαν συνέχεια ήταν αδύνατο να μιλήσουν. Κοιτάχτηκαν για μια στιγμή και τα μάτια τους ήταν θαμπά από τα δάκρυα. Είχαν πάρει την απόφαση τους.

  Όταν η ζωή είναι στο τέλος της και οι γιατροί έχουν σηκώσει τα χέρια ψηλά, όταν κάθε εισπνοή είναι πόνος, όταν το βογγητό που βγαίνει από έναν άνθρωπο κάνει έναν ολόκληρο όροφο νοσοκομείου να κλαίει και όταν οι δύο λύσεις, Θεός και Επιστήμη έχουν αποχωρίσει από το πεδίο μάχης και τα παυσίπονα έχουν γίνει εικοσιτετράωρη τροφή, τι γίνεται;...]

παγωνεις..το σκεφτεσαι μια..το απορριπτεις...το 3ανασκεφτεσαι..το ζυγιαζεις...δακρυζεις..κλαις βουβα...το επιλεγεις..ποσοι θα το εκαναν? ποσοι θα σταματουσαν να ελπιζουν εστω και μετα απο 18 χρονια?...και ποσοι θα τους κατεκριναν γιαυτο?...ποσο ποναει ενας θανατος οταν τον επιλεγεις? νιωθεις δολοφονος ή δειλος?...ενοχες ή λυτρωση?...

...εγω θα το εκανα...


Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011

ΦΙΛΗ ΠΟΥ ΕΚΤΙΜΩ ΒΑΘΙΑ..... :))


http://www.youtube.com/watch?v=a7F8dIyQgBM



to my 01/01/2009 secret santa...

forgive me father-hulton archive

ανθρωποι πιονια.

ΔΕΝ ειναι βασιλισσα,σιγουρα...ειναι η πιο σημαντικη στα ματια μου...αν τη χασεις δε χανεις το παιχνιδι αλλα σιγουρα δυσκολευται η ζωη σου..η βασιλισσα σου λυνει τα χερια πως να το κανουμε...ειναι λυτρωση να την εχεις..και οταν ειναι να τη χασεις τουλαχιστον τη δινεις "ακριβα",σε μια "ανθρωποθυσια" που θα βγεις κερδισμενος...
ΔΕΝ ειναι αλογακι,σιγουρα...το αλογακι "πηδα",3εγλιστρα απο την κοντρα... ειναι η ηρεμη δυναμη,δεν κανει εντονη την παρουσια του ουτε την απειλη του...
ΔΕΝ ειναι ουτε α3ιωματικος... ειναι εφετζης...παει δια της "πλαγιας" οδου...3επεταγεται απτο πουθενα με ενα σαρδονιο χαμογελο...δεν τον κανεις φιλος σου..απλα τον χρησιμοποιεις για το σκοπο σου...
ΔΕΝ ,μμμ, ουτε πυργος... ο πυργος ειναι η σιγουρη δυναμη...ειναι αυτος στον οποιο βασιζεσαι για  τα προβληματα σου,αλλα δεν τον παιρνεις μαζι σου και σε ολες τις ε3ορμησεις...
ΔΕΝ ειναι σιγουρα ο πουστης βασιλιας...ειναι απτην αρχη Ο "κακος"...Ο τυραννος...Τον προστατευεις γιατι σου επιτρεπει να παι3εις...αλλα δεν μπορεις να βρεις καλο πανω Του..ουτε καν στο σταυρο που κουβαλαει... δε σε συμπαθει ουτε και εσενα,εισαι αναλωσιμος γι'Αυτον...κι Αυτος για σενα μια ιδεα...
ΣΙΓΟΥΡΑ ειναι πιονι..... 3εχωριζουν τα πιονια μετα3υ τους?!..ολα τις ιδιες κινησεις,εν δυναμει,αλλα σε διαφορετικο χρονο και χωρο... τελικα τι τα κανει να 3εχωριζουν...γιατι 3εχωριζουν...άλλα φαγωνονται πιο γρηγορα..άλλα βρισκονται σε πιο καιριες θεσεις οποτε γινονται θυματα σε ενα βωμο κερδοσκοπιας καθαρης...
ΑΧ τελικα τι συμβαινει!?... μηπως οι ανθρωποι δεν ειναι πιονια?? μηπως δεν μπορουμε να τους κατατα3ουμε σε καηγοριες??...μηπως ολο το σκεπτικο ειναι ανωφελο...αμιγης αμπελοφιλοσοφια...
ΔΕΝ μπορω να καταλη3ω....
ΔΕΝ υπαρχει λογος "υπαρ3ης αλλα και συνυπαρ3ης"...

ΤΕΛΟΣ...

Θαμπώσαν οι ανάσες μας στο τζάμι
κι εσύ μιλάς για χρόνια της αρμύρας
μπροστά σε αδειανά μπουκάλια μπύρας
με βλέμμα καρφωμένο στο ταβάνι

Έξω κυλάει της πόλης το ποτάμι
δε μου 'πες στα ταξίδια σου τι είδες
αν όπως πήγες γύρισες δεν πήγες
στου κόσμου το πολύχρωμο χαρμάνι

Δώσε μου την αρμύρα σου και πάρε τη βροχή μου
κι άκου τα λόγια που έλεγαν οι μύστες της ερήμου
φωτιά γυρεύει η φωτιά και η αγάπη πόνο
τον εαυτό σου δε θα βρεις αν δεν χαθείς στον κόσμο

Θαμπώσαν οι ανάσες μας το τζάμι
κι εσύ μ' ένα δαφνόφυλλο στα χείλη
πώς θα 'σαι πάντα λες σκιά μου φίλη
και στρίβεις μ' ένα αντίο στο λιμάνι

Έξω κυλάει της πόλης το ποτάμι
δε μου 'πες στα ταξίδια σου τι είδες
αν όπως πήγες γύρισες δεν πήγες
στου κόσμου το πολύχρωμο χαρμάνι

Δώσε μου την αρμύρα σου και πάρε τη βροχή μου
κι άκου τα λόγια που έλεγαν οι μύστες της ερήμου
φωτιά γυρεύει η φωτιά και η αγάπη πόνο
τον εαυτό σου δε θα βρεις αν δεν χαθείς στον κόσμο

ΓΙΑ ΠΟΣΕΣ ΜΕΡΕΣ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΡΩ ΤΙ ΩΡΑ ΕΙΝΑΙ...ΤΙ ΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ...?? ΚΑΙ Η ΠΟΥΤΑΝΑ ΕΚΕΙ...ΚΑΘΕΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΣΤΗΝ ΔΕΞΙΑ ΜΟΥ ΜΕΡΙΑ... ΕΞΩ ΕΧΕΙ ΗΛΙΟ..ΑΡΑ...ΚΑΛΗΜΕΡΑ...(???)

Guess what!


ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ Μ'ΑΓΑΠΑΕΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ……ΔΕΙΧΝΕΙ ΜΙΑ ΑΣΥΝΗΘΙΣΤΗ ΠΡΟΤΙΜΙΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΤΟΜΟ ΜΟΥ…ΓΙ ΑΥΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ….ΤΟ ΜΑΤΙ….ΤΟ ΣΤΟΜΑΧΙ…ΤΑ ΜΗΝΥΓΓΙΑ…Ο ΑΥΧΕΝΑΣ..ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΜΟΥ…..

ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ….ΘΕΛΕΙ ΣΚΟΤΑΔΙΑ….ΔΕΝ ΣΥΜΠΑΘΕΙ ΤΟΥΣ ΔΥΝΑΤΟΥΣ ΗΧΟΥΣ…ΔΕΝ ΠΙΝΕΙ ΚΟΚΚΙΝΟ ΚΡΑΣΙ..ΑΠΕΧΘΑΝΕΤΑΙ ΤΑ ΤΥΡΙΑ..ΔΕΝ ΚΑΠΝΙΖΕΙ…ΔΕΝ ΠΙΝΕΙ ΚΑΦΕ (!!!)..ΔΕΝ ΠΡΟΤΙΜΑΕΙ ΤΟ ΣΕΞ ΚΑΙ ΤΙΣ "ΔΥΝΑΤΕΣ" ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΙΣ ...ΔΕΝ ΑΘΛΕΙΤΑΙ.. .ΚΑΙ ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΠΩΣ ΠΡΙΝ ΕΚΔΗΛΩΘΕΙ ΣΤΕΛΝΕΙ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΣΕ ΜΕΝΑ ΜΕ ΤΡΟΠΟ ΜΑΓΙΚΟ!! ΑΥΡΑ , ΣΟΥ ΛΕΕΙ…..ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΟ "ΕΛΑ ΝΑ ΔΕΙΣ"……ΚΡΑΤΑΕΙ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ 4 ΜΕΡΟΝΥΧΤΑ….ΧΥΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΜΙΑ ΜΕΡΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΜΟΥ..ΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΜΙΑ ΜΕΡΙΑ…ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΚΑΝΗ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΕΙ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΒΟΛΙΚΗ ΓΙ ΑΥΤΗΝ ΚΙ ΕΤΣΙ, ΑΛΛΑΖΕΙ ΘΕΣΕΙΣ ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ….

ΝΑ ΚΟΙΜΑΜΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΞΥΠΝΑΩ ΜΑΖΙ ΤΗΣ….ΜΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΟΥ ΠΑΛΛΟΜΕΝΟΥ ΠΟΝΟΥ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙ…….. ΜΕ ΕΞΑΝΤΛΕΙ…ΕΜΕΝΑ ΣΩΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΓΥΡΩ ΜΟΥ ΨΥΧΙΚΑ…ΚΑΙ ΔΟΚΙΜΑΖΕΙ ΤΗΝ ΥΠΟΜΟΝΗ ΤΟΥΣ…ΚΙ ΕΓΩ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΤΙΠΟΤΑ…ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ ΚΙΟΛΑΣ…ΜΟΥΧΛΙΑΣΜΕΝΕΣ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥΤΕΣ..

ΕΤΣΙ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ……….ΒΙΤΣΙΑ…

ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΡΑΣΩ….ΟΛΑ ΜΟΥ ΤΑ ΣΩΘΗΚΑ….Ο,ΤΙ ΕΧΩ ΜΕΣΑ ΜΟΥ…ΝΑ ΤΑ ΒΓΑΛΩ ΟΛΑ!!! ΘΕΛΩ ΝΑ ΒΓΑΛΩ ΚΑΙ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΤΗΣ ΔΕΞΙΑΣ ΜΟΥ ΜΕΡΙΑΣ.. ΜΕ ΔΟΚΙΜΑΖΕΙ, ΤΟ ΞΕΡΩ…ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΟΚΕΙΨΩ..ΟΧΙ ΣΗΜΕΡΑ…. ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΧΤΥΠΗΣΩ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ…ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΚΑΤΑΦΕΡΝΩ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΑΡΟΥΜΠΑΛΑ…ΜΕ ΖΑΛΙΖΕΙ…ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΚΑΤΕΒΑΖΕΙ ΣΤΡΟΦΕΣ…ΔΕΝ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ…Ή ΜΑΛΛΟΝ ΟΧΙ! ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ…ΜΟΝΟ ΑΥΤΗΝ!! ΤΗΝ ΕΧΩ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ….ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΒΡΟΜΙΚΗ, ΛΙΓΔΙΑΣΜΕΝΗ, ΜΕΣΟΚΟΠΗ, ΑΝΥΠΑΝΤΡΗ ΓΥΝΑΙΚΑ..ΨΗΛΗ…ΔΥΣΟΣΜΗ…ΜΕ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΕΣ ΑΝΤΑΥΓΙΕΣ..ΜΕ ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΑ ΚΡΕΑΤΑ ΔΕΞΙΑ ΚΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ…. ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΑΦΗΣΕΙ ΣΤΗΝ ΗΣΥΧΙΑ ΜΟΥ….ΤΗΣ ΕΧΩ ΔΩΣΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ…ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΝ ΞΕΓΕΛΟΥΣΑ ΜΑ ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΤΑ ΣΥΝΗΘΙΣΕ ΤΑ ΤΕΡΤΙΠΙΑ ΜΟΥ….ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΚΟΝΤΡΑ ΝΑ ΤΗΣ ΠΑΩ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ…ΑΥΤΗ ΕΚΕΙ ΕΠΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ!! ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΓΕΛΑΕΙ ΜΑΖΙ ΜΟΥ…

ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΘΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΙΣΤΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ… ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΘΑ ΚΑΝΩ ΚΑΤΙ ΔΡΑΣΤΙΚΟ…… ΠΟΙΑ ΑΛΛΗ ΠΟΡΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙΣ ΑΚΡΙΒΑ ΟΧΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΜΑΖΙ ΣΟΥ..ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΦΥΓΕΙ???

ΘΕΛΩ ΕΝΑ ΧΕΡΙ ΝΑ ΑΣΚΕΙ ΠΙΕΣΗ ΣΤΟ ΚΡΑΝΙΟ ΜΟΥ….ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΧΕΡΙ ΝΑ ΤΡΙΒΕΙ ΤΟΝ ΣΒΕΡΚΟ ΜΟΥ….ΚΑΙ ΕΝΑ ΤΡΙΤΟ ΝΑ ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΜΕ ΣΥΜΠΑΘΕΙΑ… ΘΕΛΩ ΕΝΑ ΧΕΡΙ ΝΑ ΜΕ ΤΡΑΒΑΕΙ ΟΤΑΝ ΠΕΦΤΩ ΧΑΜΗΛΑ…ΘΕΛΩ ΕΝΑ ΧΕΡΙ ΠΟΥ ΝΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ…ΘΕΛΩ ΕΝΑ ΧΕΡΙ ΝΑ ΤΟΥ ΦΩΝΑΖΩ "ΚΟΛΛΑ ΤΟ! ΝΙΚΗΣΑΜΕ! "…ΘΕΛΩ ΕΝΑ ΧΕΡΙ ΝΑ ΜΕ ΑΝΤΕΧΕΙ… ΘΕΛΩ ΕΝΑ ΧΕΡΙ ΝΑ ΣΚΟΥΠΙΖΕΙ ΤΟ ΔΑΚΡΥΣΜΕΝΟ ΔΕΞΙ ΜΟΥ ΜΑΤΙ ΧΩΡΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ…ΘΕΛΩ ΕΝΑ ΧΕΡΙ ΠΟΥ,ΕΝΩΜΕΝΟ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ, ΘΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΙΑΣΕΙ ΣΤΗΝ ΧΟΥΦΤΑ ΤΟΥ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΙΑ ΜΕΡΑ…ΘΕΛΩ ΕΝΑ ΧΕΡΙ ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΠΑΡΕΑ ΜΟΥ...

ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΤΟΣΑ ΧΕΡΙΑ….ΑΣ ΣΗΚΩΣΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΟΥ ΑΠΟΜΕΝΕΙ ΚΙ ΑΣ ΜΟΥ ΣΦΥΡΙΞΕΙ……!


ανθρωποι πιονια.

υπαρχουν στο μυαλο μου 4 κατηγοριες αλληλεπιδρασεων ανθρωπων (πολυ αδρα χωριζομενες)..αυτοι που θα σε κερδισουν με την πρωτη ατακα και η πορεια θα τους δικαιωνει συνεχως,αυτοι που δεν τα 'πανε καλα με τις γνωριμιες οποτε η πορεια θα τους εξιλεωσει,αυτοι που αδιαφοροι φανηκαν και αδιαφοροι μειναν και,τελος, αυτη η κατηγορια ανθρωπων που με εκνευριζει,με "τυρανναει", με τσιναει..πως να το πω βρε παιδι μου...αυτοι οι ανθρωποι που τα δινουν ολα στις πρωτες εντυπωσεις,συζητησεις,ατακες..αυτοι που μοιαζουν να ειναι "ατομαρες","μορφες",που θα μπορουσαν να αποτελεσουν "κολληταρια" και "τρελα παρεονια"..ε αυτοι οι ανθρωποι οταν περναει καιρος και 3ετυλιγουν το νημα τους/αποκαλυπτουν ολοενα και περισσοτερα κομματια του παζλ τους μου προκαλουν αμηχανια,εκνευρισμο,ανασφαλεια,μενος... και ιδου η απορια... τα χαμηλα ενστικτα αυτα δικαιολογουνται απο την ανικανοτητα μου να 3εχωρισω νωριτερα το "ποιον" ενος τετοιου ανθρωπου που τελικα δε θα ταιριαζε μαζι μου    ή      απτην ομοιοτητα του εαυτου μου με αυτον ?
[μια παρεα 3εκιναει (δεν κανω αναφορα σε φιλιες οποτε ας αρκεστουμε σε γενικοτητες) οταν εχεις κοινα ενδιαφεροντα,λιγη κοινη τρελα,παρομοια ιδιοσυγκρασια,ιδεες και πραγματα που εχουν μοιραστει ε3ισου,κα8ημερινοτητες εν ολοιγοις...]

Ποιο το λαθος στην ολη πρα3η?..

(για κανενα λογο η αναφορα...δεν 3ερω τι σκεφτομουν.. ντροπη μου)

http://www.youtube.com/watch?v=nB2LqWMpeIU&feature=related

Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011


"Τ' αηδόνια δε σ' αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες''.

Αηδόνι ντροπαλό, μες στον ανασασμό των φύλλων,
σύ που δωρίζεις τη μουσική δροσιά του δάσους
στα χωρισμένα σώματα και στις ψυχές
αυτών που ξέρουν πως δε θα γυρίσουν.
Τυφλή φωνή, που ψηλαφείς μέσα στη νυχτωμένη μνήμη
βήματα και χειρονομίες. δε θα τολμούσα να πω φιλήματα.
και το πικρό τρικύμισμα της ξαγριεμένης σκλάβας.

"Τ' αηδόνια δε σ' αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες".

Ποιες είναι οι Πλάτρες; Ποιος το γνωρίζει τούτο το νησί;
Έζησα τη ζωή μου ακούγοντας ονόματα πρωτάκουστα:
καινούργιους τόπους, καινούργιες τρέλες των ανθρώπων
ή των θεών.
η μοίρα μου που κυματίζει
ανάμεσα στο στερνό σπαθί ενός Αίαντα
και μιαν άλλη Σαλαμίνα
μ' έφερε εδώ σ' αυτό το γυρογιάλι.
Το φεγγάρι
βγήκε απ' το πέλαγο σαν Αφροδίτη.
σκέπασε τ' άστρα του Τοξότη, τώρα πάει να 'βρει
την καρδιά του Σκορπιού, κι όλα τ' αλλάζει.
Πού είναι η αλήθεια;
Ήμουν κι εγώ στον πόλεμο τοξότης.
το ριζικό μου, ενός ανθρώπου που ξαστόχησε.

Αηδόνι ποιητάρη,
σαν και μια τέτοια νύχτα στ' ακροθαλάσσι του Πρωτέα
σ' άκουσαν οι σκλάβες Σπαρτιάτισσες κι έσυραν το θρήνο,
κι ανάμεσό τους-ποιος θα το 'λεγε-η Ελένη!
Αυτή που κυνηγούσαμε χρόνια στο Σκάμαντρο.
Ήταν εκεί, στα χείλια της ερήμου. την άγγιξα, μου μίλησε:
"Δεν είν' αλήθεια, δεν είν' αλήθεια" φώναζε.
"Δεν μπήκα στο γαλαζόπλωρο καράβι.
Ποτέ δεν πάτησα την αντρειωμένη Τροία".

Με το βαθύ στηθόδεσμο, τον ήλιο στα μαλλιά, κι αυτό
το ανάστημα
ίσκιοι και χαμόγελα παντού
στους ώμους στους μηρούς στα γόνατα.
ζωντανό δέρμα, και τα μάτια
με τα μεγάλα βλέφαρα,
ήταν εκεί, στην όχθη ενός Δέλτα.
Και στην Τροία;
Τίποτε στην Τροία-ένα είδωλο.
Έτσι το θέλαν οι θεοί.
Κι ο Πάρης, μ' έναν ίσκιο πλάγιαζε σα να ήταν πλάσμα
ατόφιο.
κι εμείς σφαζόμασταν για την Ελένη δέκα χρόνια .

Μεγάλος πόνος είχε πέσει στην Ελλάδα.
Τόσα κορμιά ριγμένα
στα σαγόνια της θάλασσας στα σαγόνια της γης.
τόσες ψυχές
δοσμένες στις μυλόπετρες, σαν το σιτάρι.
Κι οι ποταμοί φουσκώναν μες στη λάσπη το αίμα
για ένα λινό κυμάτισμα για μια νεφέλη
μιας πεταλούδας τίναγμα το πούπουλο ενός κύκνου
για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη.
Κι ο αδερφός μου;
Αηδόνι αηδόνι αηδόνι,
τ' είναι θεός; τι μη θεός; και τι τ' ανάμεσό τους;

"Τ' αηδόνια δε σ' αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες".

Δακρυσμένο πουλί,
στην Κύπρο τη θαλασσοφίλητη
που έταξαν για να μου θυμίζει την πατρίδα,
άραξα μοναχός μ' αυτό το παραμύθι,
αν είναι αλήθεια πως αυτό είναι παραμύθι,
αν είναι αλήθεια πως οι άνθρωποι Δε θα ξαναπιάσουν
τον παλιό δόλο των θεών.
αν είναι αλήθεια
πως κάποιος άλλος Τεύκρος, ύστερα από χρόνια,
ή κάποιος Αίαντας ή Πρίαμος ή Εκάβη
ή κάποιος άγνωστος, ανώνυμος που ωστόσο
είδε ένα Σκάμαντρο να ξεχειλάει κουφάρια,
δεν το 'χει μες στη μοίρα του ν' ακούσει
μαντατοφόρους που έρχουνται να πούνε
πως τόσος πόνος τόση ζωή
πήγαν στην άβυσσο
για ένα πουκάμισο αδειανό για μιαν Ελένη.

Σεφέρης

about beauty.........

[...Η ομορφιά προβάλλει πρώτη απ'όλες τις ιδέες και με το φως της θαμπώνει και μεθάει την ψυχή, για να μπορέσει τούτη η τελευταία (ψυχή) να θεωρήσει τις καθαρές ιδέες και να συλλάβει, μέσα στον αισθητό κόσμο, το Κάλλος. Είναι δε αυτό το Κάλλος, η αιτία του Έρωτα.... Κάλλος και Έρως είναι σε αμοιβαία σχέση το ένα με το άλλο. Έρως δε, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η τάση της ψυχής για την επίγεια αθανασία. Τη τάση ακριβώς αυτή της ψυχής, την κεντρίζει και την θέτει σε κίνηση η θέα της ομορφιάς.
Το "καλόν", η ιδέα δηλαδή της ομορφιάς, είναι ασώματη και άχρωμη και δεν είναι ποτέ δυνατό να συγκριθεί με τίποτε το σωματικό, όσο όμορφο, όσο τέλεια μορφή κι αν έχει τούτο...Η σωματική ομορφιά κατατάσσεται τελευταία στην κλίμακα των αισθητικών αξιών του καλού.Ανώτερη απ'αυτήν είναι η ομορφιά της ψυχης.Πιο ψηλά ακόμα κατατάσσονται οι αρετές και οι επιστήμες, γιατί και οι τελευταίες είναι όμορφες. Στην κορυφή όλων υψώνεται η ΙΔΕΑ της ομορφιάς, που είναι απαλλαγμένη από κάθε τι το υλικό και απτό. Αυτή η ιδέα, ηθικό μέγεθος, είναι η δημιουργική αιτία του κόσμου.Είναι επίσης, η αιτία της επιστήμης και της αλήθειας.....]

Περί Ωραίου, Πλάτωνας (ο γνωστός)


Θαρρώ πως κάπου το 'χε χάσει......Προτιμώ τον Πλωτίνο...που δεν είναι και τόσο famous....

cigarettes and chocolate!

θολουρα... οι λογοι πολλοι! αυπνια..λιγη σεροτονινη στα θεωριτικως διαβασμενα και απολυτα κατανοημενα κεφαλαια της επιφυσης σου..ενας καφες με νερο απο προχθες.. λιγες αλμυρες ελιες που χαιδεψανε τον ουρανισκο σου..λιγος στραβισμος απο τα "στραβα" του μαστου που κουβαλαμε απτα 13 μας περιπου..ενας καφες ακομα..νοστιμος ομως ο τελευταιος..λιγη πικρα απτην κανελα που σου αφησε.. αντε παλι απτην αρχη---καρεκλα..σελιδες..στυλο μπλε,μολυβια γκρι,αυτοκολλητακια χρωματιστα,θες να το παι3εις οργανωμενος ανοργανωτος..θες να συμμαζεψεις την εννοια που σου τρυπαει το μυαλο και σε αφηνει χωρις υπνο..απορεις με τον ιδιο σου τον εαυτο οποιος σαν κακουργος καλος που ειναι σου κανει νερα (αλμυρα γλυκα πικρα και 3ινα),που εχει μπερδεψει τη μερα με τη νυχτα,την αλη8εια με το ψεμα,το κοντα με το μακρυα,το σημερα με το αυριο..απορεις που αντι να τον "ζεις",προσπαθεις να τον μαθεις..απορεις που η νικοτινη που κατεβαζεις σε μια τζουρα μολις σε 2 δευτερολεπτα (απτη στιγμη που θα φερεις το τσιγαρο στα χειλη μεχρι να το 3αναπαρεις απο εκει) χρειαζεται για να την καταλαβεις 2 ωρες,ενω στα 8 δευτελοπεπτα εχει επιδρασει ηδη στον εγκεφαλο σου..απορεις που κατι που νιω8εις στιγμιαια πρεπει να το δικαιολογησεις απο 1000 μεριες και δε σου φτανει η ατακα "γιατι ετσι μαρεσει/ετσι θελω".....
απογοητευεσαι που μεχρι να συνειδητοποιησεις πως λειτουργεις εχεις νιωσει αλλα 345.765 ερεθισματα..φανταζεσαι το χρονο που θα σπαταλουσες αν καθοσουν να αναλυσεις και να περιγραψεις καθε ενα απο αυτα!?...

και εν παση περιπτωσι,εχεις χασει το παιχνιδι της αναλυσης προ καιρου..εχεις χαθει στις λε3εις,σε κατι που θελεις να δει3εις (μπορει και οχι..),σε κατι μη ρεαλιστικο..εχεις χασει τον εαυτο σου στην προσπα8εια σου να τον ερμηνευσεις σωστα (φυσιο-/παθοφυσιο-λογικα)...
σου εμεινε λιγη παραπανω γνωση ασυνδετη,λιγα παραπανω βρωμικα πιατα με παγωμενη κουβερτουρα,λιγα παραπανω αδεια μπουκαλια γενικοτερης αλκοολικης και μη φυσιογνωμιας και κατα πολυ λιγοτερες μελανες...

και αναρωτιεσαι πως η νικοτινη φτανει σε 8 δευτερολεπτα στον εγκεφαλο σου...

http://www.youtube.com/watch?v=Ggk2HGK5RWE

http://www.youtube.com/watch?v=i6N0sNMKFO4