Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2011

σκουλικακια ενω8ειτε!

σκατα και αποσκατα...χαλια...2 μετρα κατω απτα σκατα...εκει που σε γαργαλανε οι αρουραιοι... εκει που κατι σκουλικακια κοκκινοκαφε με ριγες ερμαφροδιτα και τυφλα πανε να σε φανε ενω εισαι ζωντανος.. ζωντανος! που λεει ο λογος παντα.. γιατι απο ζωντανια και δραματικοτητα (οπως οριζεται θεατρικως) κανενας παλι ο λογος... ο πουστης λογος... λογο δεν εχει και λογο βρισκει να υπαρ3ει... επαναληψη, κυκλος, φαυλος συνηθως.. και δε ολα βαλμενα και τοποθετημενα και γραμμενα και ζωγραφισμενα και σκιαγραφημενα και ειπωμενα πανω σε μια σπειρα! μια σπειρα τοση δα, οση ο αντιχειρας μου (που οταν του ζωγραφιζω με μαρκαδορακι ματακια μυτη και χειλακια ειναι α3ιαγαπητος!)..ολα εκει πανω χιλιοτραγουδησμενα.. κι εγω με ενα πιανο διαβρωμενο, σκουριασμενο,σπασμενο.. προσπαθω να ανοι3ω την παλαμη μου, να φτασω τα παλια μεγαλεια του ντο την ανεβασμενη ρε και ποτε ποτε μετα απο ωρες πολλες μι! και δεν τεντωνει... μονο βρισκεται σε καμψη.. οπως και η πλατη μου.. αχ που ποναει αλλα πως να κατσω? πως να σηκωσω αναστημα?! με το ζορι... "εδω κατω" ειναι καλυτερα,κρυφα... δε με βλεπουν και πολλοι... δε σκυβουν να κοιτα3ουν... συναντω τα φιλαρακια μου... αλλοι λουζερς του κλαμπ! καποτε στη δικη μου τριτη λυκειου μου ελεγε μια φιλικη φωνη "ειναι ωραιο να χεις παρεα στον πατο! τουλαχιστον ολοι μαζι δε γραψαμε καλα!" και γελουσαμε... τι ωραιο το γελιο εκεινες τις τελευταιες μερες της "φυλακης"..
ε3αψη μας χαρακτηριζε.. το αισθημα της απολυτης ελευθεριας (και καλα) εφτανε και δεν κρατιομασταν..  αλλα ποσο λιγο μπορει να κρατησε! μια μερα-2 το πολυ... ισα που βγηκαν οι βαθμοι... και ερμαια κατευθειαν σε νεους κυκλικους πονους. σε νεες φυλακες. που να 3ερα...
που να 3ερα....
μεγαλωσα και μυαλο δεν εβαλα σταλια.. και φανταστηκα πολλες φορες τη χαρα της γνωσης! Παντα τη φανταζομουν σαν ενα δυνατο πρασινο..πρασινο του δεντρου ή του ωκεανου.δεν ειχα προβλημα...και συνδυαζοταν με εναν ηλιο, ηλιατορα! αχ κιτρινοκοκκινος... του δειλινου... η χαρα της μερας που μολις περασε η μελαγχολια πως δε θα επιστρεψει ποτε 3ανα.. η ικανοποιηση της τυχης να τη ζησεις να τη μοιραστεις ΝΑ ΤΗ ΜΑΘΕΙΣ...
να μα8εις την αλη8εια σου...

ενας φιλος (δεν το 3ερει πως με εχει βοη8ησει τοσες φορες) λεει :
<<I am puzzled as the newborn child
    I am troubled at the tide:
    Should I stand amid the breakers?
    Should I lie with death my bride?
    Hear me sing, 'swim to me, swim to me, let me enfold you
    Here I am, here I am, waiting to hold you'>>


καληνυχτα, φιλοι λουζερς . -

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου