Δευτέρα 25 Απριλίου 2011

liquified

Σήμερα, Δευτέρα 25 Απριλίου, κάνουν πάρτυ στο στομάχι τα εξής υγρά: φραπεδιά,κακάο,χυμός πορτοκάλι,χυμός motion,χυμός ροδάκινο,ελληνικός καφές,μια Stella από τον Λευτέρη,ροζέ Μπουτάρη...και έχει ο Θεός γιατι η νύχτα είναι μεγάλη και έχουμε και γιορτή.... Που τί να πει κι ο έρμος Θεός (όπου οι μισοί τον λατρεύουν κι άλλοι μισοί απαξιούν για την ύπαρξη του)..αυτός έχει δικά του πανηγύρια γιατί γύρω στις 12 του Σαββάτου αναστήθηκε ο γιος του.Το έγραψε και η τοπική εφημερίδα... Μοιράστηκε το νέο σε χρόνο dt σε όλη την πόλη.Μια πόλη που μόνο σε γιορτές και πανηγύρια πια θυμάμαι και που κάθε φορά όλα έχουν αλλάξει και παραδόξως όλα μου φαίνονται εύχαριστα ίδια.Ακόμη και η αιώνια αγωνιώδης και βαρεμένη ερώτηση "Τι θα κάνουμε σήμερα το βράδυ?"...Κι όμως, εμένα διόλου δεν με προβληματίζει γιατί τα συναισθήματα εδώ έχουν άλλη γεύση..ίσως και έναν νοσταλγικό ανεπαίσθητο ρομαντισμό που είναι η αιτία της υπερέντασης μου.Που θέλει να τα προλάβει όλα μέσα σε μια μέρα, μόνο και μόνο γιατί έτσι δεν είναι πουθενά αλλού.Κι ας είναι και χάλια.
Από την άλλη,κάποιοι λένε (τώρα Κινέζοι είναι?ψυχολόγοι είναι?ειδικοί είναι..δεν ξερω θα σας γελασω) πως η στασιμότητα δεν είναι και πολύ καλή...Άρα λοιπόν, ήρθε η στιγμή να πάρω σημαντικές και σοβαρές αποφάσεις (τώρα κανονικά θα έπρεπε να είμαι ανεβασμένη σε σκαμνί και να κουνάω το χέρι μου σαν να βγάζω λόγο) για την ζωή μου,για την καριέρα (???) μου,για τον περίγυρό μου και τέλος για αυτούς που επηρρεάζουν θετικά ή αρνητικά την υποτιθέμενη στασιμότητά μου(νταξει τα φιλαρακια μου εννοω κυριως αλλα το ειπα πιο επισημα).Και να κάνω βαρύγδουπες δηλώσεις σε αυτούς που πρέπει...
Όμως,ας τελειώσει κι αυτή η γιορτή....Εδώ το Σάββατο χαρήκαμε για την χαρά ενός ανύπαρκτου,κατ'εμέ,θεού, δεν θα χαρώ εγώ που είμαι με αυτούς που αγαπάω και που με πηγαίνουν μπροστά? Νομίζω είναι καλύτερος λόγος ο δικός μου....και απο δω και μπρος,για αρχη τουλαχιστον και πριν τις βαρυγδουπες δηλωσεις, θα απολαμβανω την καθημερινότητα μου στην πόλη με τα μισα vintage πράγματα και τα άλλα μισά brand new..... -ειναι ένα κακό παραδειγμα της εξέλιξης αυτή η πόλη- κι όμως αν είσαι απο 'δω,σου βγάζει κάτι τόσο γοητευτικά κιτς όσο το ρετρό...Δεν σου βγάζει? Αλλιώς την πάτησες......
Γιώργο,Γιώργο,Γωγώ χρόνια καλά.Να σας χαίρομαι!

harmony you will be my bride
http://www.youtube.com/watch?v=-xNNFvComwk&feature=related


Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011

bittersweet lotus flower

Όταν τα πράγματα περιπλέκονται, αξίζει τον κόπο να σταθεί κανείς και να αναλογιστεί: έχω κάνει την σωστη ερώτηση;

ΕΝΡΙΚΟ ΜΠΟΜΠΙΕΡΙ,Prime Territory


Τα πάντα γύρω σου στέκουν και κοιτάζουν βουβά, αμήχανα, θλιμμένα και φοβισμένα. Η θαλπωρή των βεβαιοτήτων

και η κλισέ σιγουριά του παλιο

ύ κ

όσμου,όπως τον ήξερες, καταρρέουν όπως οι κόσμοι-σκηνι

κά του Νόλαν στο "Inception".Εσυ;;


Μήπως δεν είδες το "Inception" του Νόλαν; Μήπως χρησιμοποιώ άγνωστες λέξεις, όρους και χρησμούς που δυσκολεύουν την επικοινωνία μας; Μήπως οποιoυδήποτε είδους επικοινωνία ανάμεσά μας είναι εξ ορισμού αδύνατη, αν οι λέξεις κλειδιά δεν είναι "σταθερός μισθός","σίγουρη δουλειά","αρραβώνας","σπίτι","γάμος","παιδιά","τηλεόραση";


Άμα είναι όλα άγνωστα, κάτι θα βγει. Συμφωνεί επιτέλους κάποιος;;


Τι άγγιξες περισσότερο φέτος; Τι σου ήταν ευκολότερα απτό; Το ποντίκι του υπολογιστη ή ένα σώμα;


Είσαι ευτυχισμένος;; Τώρα.


Διάβασες τον "Ιδιωτικό βίο του Μάξγουελ Σιμ" του Τζόναθαν Κόου; Άκουσες το σάουντρακ των drog_A_Tek για το "Homeland" του Σύλλα Τζουμέρκα; Κατέβηκες στον Μύλο για το "Land Ends" του Παύλου Φυσάκη; Άνθρωποι ολόιδιοι με σένα, αλλά με διαφορετικές ζωές, πόζαραν μπροστά σε μυριάδες άκρες του πλανήτη. Όχι; Γιατί; Δε σε ενδιαφέρει η ζωή οποιουδήποτε πέραν της δικής σου; Ή μήπως δεν είχες χρόνο;;


Πού, διάολο, τρως όλον τον χρόνο σου; Μήπως πρέπει να τον επαναδιαπραγματευτείς ή δεν κάνεις τέτοιες σκέψεις γιατί πάλι δεν προλαβαίνεις;


Αξίζει αυτό που σε τρέχει; Στ'αλήθεια όμως. Πες το από μέσα σου, δεν ακούει κανένας, μόνο εσύ. Μπορείς να σε ακούσεις;;


Γιατί σου αρέσουν τα μαύρα γυαλιά; Μήπως επειδή λειτουργούν σαν αερόσακοι, σαν ABS, όταν η πόλη τρακάρει αυθάδικα και μετωπικά πάνω σου;


Σφυρίζεις περίεργα ονόματα στα αδέσποτα; Η γάτα Ρεμπώ γυρίζει,όταν της μιλάς; Το νιαούρισμά της σου φαίνεται καμιά φορά πιο οικείο και αληθινό από τα likes που επικροτούν τα σχόλιά σου στο facebook;;


Οσφραίνεσαι την πόλη σαν κηνυγόσκυλο; Βρίσκεις πιο διεγερτικό ακόμα και από το chanel 5άρι το αστικό φουζέρ με βάση τα καμένα βενζόλια και τα αιθέρια έλαια που αναδύουν τα γρασίδια του πάρκου ή το χύμα χώμα της γλάστρας μετά την βροχή;


Μπουκάλια βότκα σε τιμή κόστους, αλάθητος dj που δεν παίζει ούτε μια μούφα, εκλεκτοί θαμώνες, συζητήσεις, χορός προαιρετικός, επίλεκτες εικόνες στην οθόνη. Μήπως ολοένα και περισσότερο διατρανώνεται μέσα σου η πεποίθηση πως το πιο ωραίο μπαρ της πόλης βρίσκεται στο σπίτι σου;


Βρήκα κι όνομα.Θα το βαφτίσουμε "οι μανταρινιές της Βιέννης" Μη ρωτάς πως μου 'ρθε. Ούτε αν στη Βιέννη τέτοιες μέρες εκτός από σοκολατάκια, υπάρχουν και μανταρινιές. Γιατί πρέπει να είναι όλα τόσο αναλυτικά και επεξηγηματικά;


Αντί για γραβάτα και χαρτοφύλακα, φορούν σακίδιο και καβαλούν ποδήλατο. Μηπως όμως έχεις την καχύποπτη αίσθηση πως πίσω από τους πρωτεργάτες των νέων κοινωνικών κινημάτων κρύβονται οι επαγγελματίες πολιτικάντηδες του αύριο;


Τι είναι πιο επικίνδυνο; Ο αμετροεπής ωφελιμισμός των μικρών παιδιών ή οι καταπιεστικές επιθυμίες των γονιών τους;;


Γιατί ανεβάζεις tweets με τις σκέψεις σου;Γιατί ποστάρεις likes και σχόλια στον τοίχο του facebook;Γιατί διαλαλείς τη ζωή σου με μέγα ψηφιακό πάθος; Μήπως γιατί πουθενά αλλού δε σου δίνουν τόση σημασία;;


Αναρωτήθηκες για ποιό λόγο η Τσαγγάρη γέμισε το "Attenberg" με τραγούδια των Suicide; Προσπαθείς να λύσεις τέτοιους άχρηστους γρίφους;;


Σε αυτή την χώρα δεν υπάρχει μέλλον, ίσως πρέπει να μεταναστεύσουμε.Πόσες φορές έκανες αυτή την σκέψη, κάθε φορά που στα δελτία των 8 το έθνος γκρεμιζόταν όπως ο Πύργος της Κόλασης;


Αγαπήθηκες φέτος; Το ανταπέδωσες; Πώς; Γράφοντάς το σε μήνυμα ή χείλη με χείλη, μάτια με μάτια;

Σου άρεσε το καινούριο album των Radiohead;


Πόσο γρήγορα μπορούν να κυλίσουν 7-9-10-12 χρόνια;; Κακός καιρός για πανηγύρια, γιατί με τόση καταστροφή η χαρά μου πρέπει να είναι μετρημένη.Οι άλλοι, οι παραδίπλα εξατμίζονται.Εγώ υπάρχω αξιοπρεπώς ακόμα. Όμως άλλο ήθελα να σε ρωτήσω. Τι μου βρίσκεις και γιατί μόνο σε μένα και όχι σε κάποιους άλλους; Ό,τι κι αν απαντήσεις, σ'ευχαριστω.


http://www.youtube.com/watch?v=t9u9mZz-o-g



Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

γραμμα!

Αγαπητο μου σκιρουακι   (ναι ναι καλα ακουσατε ειναι σκιρουακι και οχι σκιουρακι)*,

     τελειωσα επιτελους την ε3εταστικη! Καταχωνιασα τα βιβλια του ε3αμηνου που δεν ανοι3α, τακτοποιησα αλφαβητικα τις σημειωσεις των μαθηματων που δεν περασα, εστρωσα τους τομους του καινουριου οριζοντα ορ8ιους πανω στο γραφειο (μου δινουν αισιοδο3ια τα χρωματα των πλαινων ε3ωφυλλων τους) και... να 'μαστε!
    Φρεσκοι! σαν να λεμε του κουτιου!..Με κα8αρα σεντονια, πατωμα χωρις τριχες και πιατα στη θεση τους! Κα8ισμενοι στην ιδια καρεκλα που εχει παρει σχημα,στο ιδιο γραφειο,στο ιδιο σπιτι αλλααα με φουλ-απ-ντέιτιντ υπολογιστη!! τι χαρα αναπαντεχη κι αυτη! ανοιγει πιο γρηγορα, γραφει πιο γρηγορα, κινειται βρε αδερφε μου το βλεπεις με 150 (δε 8α πω 200 τα χει τα χρονακια του) απο εκει που πηγαινε καιγοντας μαζουτ!
    Σαν να λεμε ασπρο φως μεσημεριου φωτιζει αυτο το σπιτι και την ενοικο του, τα πουλακια κελαηδουν, ο τακης το κυκλαμινο εγινε πιο φου3, τα τασακια αδειασαν και οι μυρωδιες της σταχτης αντικαταστα8ηκαν απο ευωδιες ομορφα μαγειρεμενων μακαρονιων... τι αναπαντεχη χαρα ολα αυτα,σκιρουακι μου!
    Αλλα οπως θα περιμενες ο κα8ρευτης μου δειχνει ακομα μαυρο..τι κακο κι αυτο!
Και το ελικωτο, γλοιωδες και πρησμενο μυαλουδακι μου κανει βολτες στα τροπικα δαση... Που μενεις,σκιρουακι? Που ειναι το σπιτι σου και τι υψος εχει? Ειναι ωραια εκει πανω? Αχ και να με 'παιρνες μαζι σου...
   Δε σε φροντισα και σε παραμελησα αυτες τις μερες.. και σε σκεφτομουν με την ουριτσα σου τη φουντωτη να ανεβοκατεβαινεις τα κλαδακια σου μετρωντας τα χιλιομετρα σου.. χτυπωντας το κεφαλι σου στο 3υλο...
   Αλλα, σκιρουακαρα μου, εβαλα καινουριους στοχους -δηλαδη τους αλλα3α χρωμα και διαμετρο τους κυκλους- και επλυνα τα φτερα μου στο πλυντηριο μαζι με ολα τα απλυτα του καιρου μου.. Ακομα να στεγνωσουν αλλα αισιοδο3ω πως θα πετα3ουν..χωρια που τα βελακια στο τραπεζι περιμενουν την ωθηση μου..
Λιγοτερο τσιγαρο -δατ φορ σουρ-
Περισσοτερος χρονος για τη μικρη μας Ντορα (την ε3ερευνητρια!) και για το μυαλουδακι της,για τις ασχολιες της και για τα πραγματα που πραγματικα την ευχαριστουν
Λιγοτερη προσοχη σε ασημαντες συμπεριφορες σημαντικων ανθρωπων
Περισσοτερο χαμογελο
Λιγοτερο τζανκ φουντ
Περισσοτερη συζητηση με 3ενους
Λιγοτερο μαυρο ρε σκιρουακι!!! [Και το γκρι,εστω αν8ρακι, χρωμα ειναι (η μαμα μου το προτιμαει κατα κορον!)]

Καληνυχτα και καλη ζωη, Μ

    *(σκιρουακι=ζωακι μεσσαιου προς μικρου μεγε8ους, πρωτος ε3αδερφος του σκιουρου, με χαρακτηριστικη φουντωτη κοκκινωπη και αλλοτε μαυρη ουρα.γενικότερα είναι αγαπητο ζωο ,χαρις στην γλυκυτατη εμφανιση του, τη χαριτωμενη του κινηση και τη συνηθεια να ζωγραφιζει και να δημιουργει.αρεσκεται στην οινοποσια,στο καλο φαι και την παρεα.προκαλει προβληματα στην ηλεκτροδοτηση καθως μπαινει στου μετασχηματιστες ψαχνοντας τροφη....τελος!το αγαπαμε!)

just a thought [http://www.altfactor.ath.cx/magazine/aplanet/iss8/squir.html]

Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011

a big red question mark


AAAAAAAAAAAAAAAAAAΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ……..

αυτή είναι μια μίνι περιγραφή του τι συμβαίνει στο μυαλό μου.Νιώθω τον εγκέφαλό μου να μικραίνει, να χάνει την παλιά καλή φυσική του κατάσταση και να ζουλιέται μεχρι να βγάλει ζουμιά!Αυτά τα ζουμιά, επειδή δεν χωράνε μέσα στο κρανίο μου βρίσκουν διέξοδο στις τρυπούλες των ματιών μου…

Πόσες ερωτήσεις ακόμη θα γίνουν???? Και τι θα γίνει? Και τι θα κάνουμε?

Και πόσο θα αργήσεις? Και πότε θα γυρίσεις? Και τι σκέφτεσαι για μετά? Και που θα θες να είσαι?Και τί είσαι?? Και γιατί θα πας εκεί? Και γιατί δεν βγήκες σήμερα? Και γιατί είσαι όλη μέρα έξω? Και γιατί φωνάζεις και νευριάζεις? Και γιατί γιατί ??????…………Οι ερωτήσεις που με ζορίζουν περισσότερο είναι οι δικές μου προς τον ίδιο μου τον εαυτό…Μα, τι θέλω επιτέλους?

Εδώ που τα λέμε, όλοι έχουν τα δίκια τους.. φίλοι,καριοφίλοι,κολλητοί,γονείς,παππούδια,θείοι,ξα

δέρφια,γνωστοί,γνωστοί γνωστών,ο εαυτός μου.ΟΥΟΥ κόσμος πολύς! ΑΛΛΑ, δεν μου έρχεται τίποτα άλλο να τους πώ παρά ΠΑΡΑΤΗΣΤΕ ΜΕ! Κι ενώ ξέρω πως με την συζήτηση ξαλαφρώνεις,βρίσκεις συνοδοιπόρους, βγάζεις συμπεράσματα και ίσως βρεις και λύση, εγώ δεν έχω όρεξη ούτε καν να τα σκεφτώ αυτά που με προβληματίζουν.Πόσο κότα πια??? Αμ, θα μου πεις, για πόσο καιρό θα τα αποφεύγεις?? Ήδη, έχει αρχίσει το σώμα μου να εκφράζει ψυχοσωματικά την πίεση του εγκεφάλου.Πιο άσχημη δεν με έχω ξαναδεί ποτέ μου!


[το κείμενο θα μείνει ατελείωτο γιατί όσο σκέφτομαι τόσο με πονάει το στομάχι.Ναι, σημερα ειναι το στομάχι.Θα πάω για καφέ και κους-κους.Θα ψάξω και

για κροκόδειλους.]


ο χαρακτήρας της εικόνας είναι του Χρήστου Αλεβιζάκη.


Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2011

Διακύρηξη Αρχών και Στόχων για τον σχεδιασμό χώρων


Πολλές θεωρίες έχουν γραφτεί για τον "σωστά" αρχιτεκτονημένο χώρο. Στις μέρες μας, επιτακτική είναι η ανάγκη, ο αρχιτέκτονας εσωτερικών χώρων να δημιουργεί/σχεδίαζει χώρους, με την ευρεία έννοια του όρου, που θα ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της εποχής και θα στοχεύουν στην νοητική, σωματική, μα και ψυχολογική ευχαρίστηση των χρηστών τους. Η υποκειμενικότητα του ίδιου του όρου "χώρος" όμως, αλλά και της ανθρώπινης φύσης, καθιστά δύσκολο το να διατυπωθούν κανόνες και καλούπια για τις αρχές και τους στόχους του σχεδιασμού του.

Αρχικά, πρέπει να παραδεχτούμε (έχοντας όλοι προσωπικές βιωματικές εμπειρίες) πως ο χώρος, με την ύπαρξη ή μη αντικειμένων, αποτελεί μέσο συνδιαλλαγής του ανθρώπου με τον ίδιο του τον εαυτό, τις επιθυμίες του και την ψυχή του. Έτσι, λοιπόν, είναι αδύνατο και εγκληματικό να παραβλέψουμε τους παραλήπτες του. Προτεραιότητα του σχεδιατή έχουν τα "θέλω", μα και οι εμπειρίες του μελλοντικού χρήστη κι ύστερα η προσωπική του "πινελιά". Άρα μια αρχή στον σχεδιασμό χώρων είναι η ανάλυση των δεδομένων/απαιτήσεων που αντλούμε από τον χρήστη. Έχοντας υπ' όψη, βέβαια πως, είτε ως μονάδα είτε ευρέως, οι άνθρωποι χαρακτηρίζονται από μεταβλητότητα και πολυπλοκότητα. Προβλέπουμε μελλοντικές συνθήκες, βάζουμε τον εαυτό μας να βιώσει τον χώρο, συμφωνούμε με τις επιθυμίες των χρηστών, ομαδοποιούμε απαιτήσεις και τελικώς "προσεγγίζουμε" τον χώρο.

Έπειτα, αντίστοιχη σημασία έχει και ο ίδιος προς διαμόρφωση χώρος. Ορίζουμε την χρήση του, σεβόμαστε την ιστορικότητα του (αν υπάρχει), "ενώνουμε" την μορφολογία του με τον χρήστη, εκτιμούμε την χρονική διάρκεια των εξυπηρετήσεων, της αισθητικής και της πρακτικής οργάνωσης του, αντιλαμβανόμαστε το στοιχειώδες "σχήμα" του. Εδώ, θα πρέπει να σημειωθεί και ο χρωματισμός. Γιατί συνολικά το "σχήμα", το χρώμα, τα αντικείμενα και τελικά ο ίδιος ο χώρος ορίζουν την διάρκεια της ενσυναίσθησης που απορρέει απ' τον βαθμό εξομοίωσής του με βίωμα ή γνώση του χρήστη. Π.χ. ένα "καλό" έργο τέχνης που θα τοποθετηθεί στον χώρο ή ο "καλός" χρωματισμός του αποτελούν αξιολογήσεις που κατευθύνονται από τις αυθόρμητες αντανακλάσεις της εμπειρικής μας γνώσης. Όσων αφορούν τις θεωρίες του χρώματος, χονδρικά θα αναφερθώ πως κι εδώ υπάρχει μια υποκειμενικότητα μιας και ορισμένα χρώματα, τα λεγόμενα "υποκειμενικά μας χρώματα", εντυπώνονται διαφορετικά στον καθένα μας δημιουργώντας συγκεκριμένα προσωπικά συναισθήματα. Για την αντίληψη του χρώματος στον χώρο έχει, βέβαια, σημασία ο τρόπος εμφάνισης του υλικού αντικειμένου.

Στόχος, λοιπόν, του σχεδιαστή είναι όχι μόνο η δημιουργία ενός ισορροπημένου χώρου αλλά και η εκπλήρωση όλων των παραπάνω. Και λέω ισορροπημένου, γιατί εσωτερικά και βαθιά όλοι αυτό επιζητούμε. Αναγκαία είναι η πρόθεσή του να ξαναδώσει στον άνθρωπο (ο χώρος) την ιστορική συνείδηση που έχει πλέον χάσει. Να νιώσει, ο άνθρωπος, πως συμμετέχει στην Ιστορία, πως την ρυθμίζει και την δημιουργεί. Και όλο αυτό σε ένα συλλογικό πλαίσιο.

Τελειώντας, θα πω πως οι κανόνες λειτουργικότητας, ισορροπημένων συνθέσεων και δημιουργίας ενδιαφέροντος έχουν πολλάκις διατυπωθεί και μας είναι γνωστοί (γνώσεις που κάθε σχεδιαστής θα πρέπει να έχει και να διαχειρίζεται). Κατά την άποψή μου όμως, αυτό που λείπει είναι η ουσιαστική, πολλές φορές νοητικά επίπονη, συλλογική προσπάθεια όλων όσων αναμιγνύονται στην δημιουργία ενός χώρου να ξαναβρούν την Αλήθεια. Γιατί έχουμε ξεχάσει πως η Αρχιτεκτονική είναι ο πολιτισμός, είναι η κουλτούρα και κατ' επέκταση η αλήθεια μας. Συμπερασματικά, ο στόχος ενός χώρου θα πρέπει να είναι το "Ωραίο", ακόμη κι αν ξέρουμε πως αυτό είναι υποκειμενικό και τελικώς, ανέφικτο. Κι έτσι, μέσα από την Αλήθεια και την διαρκή αναζήτηση του "κάλλους", θα ευφρανθεί η ψυχή μας, θα ανοίξει το πνέυμα μας, θα αναπτυχθεί η ανθρωπότητα και θα γιατρευτεί το "είναι" μας κι εμείς οι ίδιοι.Είμαι αισιόδοξη.





Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011

A short trip (2)

χαίρομαι που κάπου χωμένοι,στον κόσμο τους, υπάρχουν ταλαντούχοι άνθρωποι..
χαίρομαι που έχω γνωρίσει αρκετούς!
Χρηστάκη, είμαι σίγουρη ότι το "ταξίδι" σου θα καλυφθεί με την ροζουλί μπογιά..μην μασάς..πάντα θα υπάρχουν οι Χαζοί!

Φωτογραφία από το ταρατσάκι της σχολής.Το graffity με μαρκαδοράκι και πενάκια και ακρυλικό έγινε ένα απόγευμα από τον Χρήστο Αλεβιζάκη, φιλαράκι γραφίστας.


Τρίτη 8 Φεβρουαρίου 2011


Δεν έχω βιβλιάρια
Ούτε τίποτα παλιό
ούτε μαμά
ούτε μένω στον Χολαργο
ούτε εδώ που μένω τώρα
Δε μένω πουθενά, κινούμαι συνεχώς
...
Άιντε να μεγαλωσουμε τα παιδιά
Χρειάζομαι λίγο τις θηλές σου
και ύστερα φεύγεις
να μεγαλώσουν κι αυτά
ευτυχισμένα σαν κι εμάς
και να μετακομίζουν
και να νομίζουν
πως τα ναυάγια
και η σκουριά
ίσως και οι μετακομίσεις
φέρνουν αλλαγές
...
Θα κοιμάμαι στο ίδιο κρεβάτι
Θα βλέπω την ίδια τηλεόραση
Θα φοράω τα ίδια ρούχα
Θα τυλίγω το λαιμό μου
με τα ίδια σεντόνια
Θα μυρίζω τις ίδιες βρόμικες μαξιλαροθήκες
Θα κάνω τις ίδιες σκέψεις
Θα καπνίζω τα ίδια τσιγάρα πριν κοιμηθώ
Θα γράφω τα ίδια ποιήματα
Κι όμως μετακομίζω
Τι αστείο!

Ένας εργατης κρατιέται απ'το φωτιστικό για να μην πέσει.
-Κύριε! Σας παρακαλώ! Αυτό αξίζει πιο πολύ απ' την ζωή σας!